Πύργος: Αντιπροσωπεία της Τ.Ο. Ηλείας του ΚΚΕ κατέθεσε στεφάνι στο άγαλμα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στα πλαίσια της 200ης επετείου της Επανάστασης του 1821

Αντιπροσωπεία της Τομεακής Οργάνωσης Ηλείας του ΚΚΕ, στα πλαίσια της 200 ης επετείου της Επανάστασης του 1821 κατέθεσε στεφάνι στο άγαλμα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στην πλατεία ΟΤΕ στον Πύργο. Μετά την κατάθεση στεφάνου ο Γραμματέας της Τομεακής Επιτροπής Ηλείας του ΚΚΕ Γιάννης Τεφάνης έκανε την ακόλουθη δήλωση: Σήμερα 200 χρόνια μετά, έχει πολύ μεγάλη σημασία να μελετήσουμε τα πραγματικά συμπεράσματα της Επανάστασης του 1821, τις συνθήκες μέσα στις οποίες οργανώθηκε και έγινε. Μας διδάσκει ότι η ”ανάγκη” -αργά ή γρήγορα, πάντα ”γίνεται Ιστορία”. Η εποχή που ξέσπασε η Επανάσταση, που ήχησαν για πρώτη φορά τα όπλα των Επαναστατών στη Μολδοβλαχία και κατόπιν στα εδάφη του μετέπειτα ελληνικού κράτους, οι φεουδαρχικές σχέσεις παραγωγής που επικρατούσαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία είχαν ήδη ξεπεραστεί.

Το νέο και προοδευτικό, που τότε πρέσβευε η ανερχόμενη αστική τάξη, ασφυκτιούσε μέσα στο παλιό, ήδη πολύ πριν το 1821. Χρειάστηκε όμως να περάσουν αρκετά χρόνια, να υπάρξει η απαραίτητη ιδεολογική – πολιτική – οργανωτική προετοιμασία μέχρι να βγει στο προσκήνιο, να παλέψει και τελικά να νικήσει.

Ο στόχος της επαναστατημένης αστικής τάξης, δηλαδή η συγκρότηση ενός σύγχρονου αστικού έθνους-κράτους, σήμαινε ταυτόχρονα και ρήξη με τους όρους της οθωμανικής κυριαρχίας, προσδίδοντας έτσι στην Επανάσταση και απελευθερωτικό χαρακτήρα και επιτρέποντας στην αστική τάξη να συμπαρασύρει ευρύτερες κοινωνικές δυνάμεις στα επαναστατικά της σχέδια. Διακόσια χρόνια μετά την Επανάσταση, ακούμε συχνά να γίνεται λόγος για ”εθνική ενότητα” και ”εθνική ομοψυχία”.

Στην πραγματικότητα, όπως αποδεικνύεται από τη μελέτη της Ιστορίας της Επανάστασης του 1821, αλλά και απ’ όλη την Ιστορία της ανθρωπότητας, η “εθνική ενότητα” δεν υπήρξε ποτέ και ούτε είναι δυνατό να υπάρξει σε συνθήκες ανειρήνευτων ταξικών αντιθέσεων και πάλης.

Αυτό το συμπέρασμα πρέπει να το κρατήσουν οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι της πόλης και του χωριού, οι νέοι της πατρίδας μας. Ειδικά μπροστά στο φόβο, τη ματαιοδοξία που καλλιεργεί το σύστημα με το «τίποτα δεν αλλάζει». Άλλωστε και η Επανάσταση του ’21 δεν ξέσπασε σε ιδανικές συνθήκες, αλλά σε μια εποχή που η ήττα του Ναπολέοντα και η συγκρότηση της ”Ιεράς Συμμαχίας” είχε διαμορφώσει έναν δυσμενή διεθνή συσχετισμό για τις ίδιες τις αστικές δυνάμεις.

Επομένως κανένας δυσμενής συσχετισμός, όσο αναλλοίωτος και αν φαντάζει, όσο “μαύρο” κι αν κυριαρχεί, δεν μπορεί να εμποδίσει την πορεία της ανθρωπότητας προς τα μπρος, δεν μπορεί να εμποδίσει την ανατροπή ενός κοινωνικο-οικονομικού σχηματισμού, εφόσον έχουν ήδη αναπτυχθεί οι υλικές προϋποθέσεις που το απαιτούν. Διακόσια χρόνια μετά την Επανάσταση του ’21, η ίδια τάξη που τότε ήταν στην πρωτοπορία της Ιστορίας, είναι αυτή που σήμερα πασχίζει, με κάθε τρόπο, να κρατήσει πίσω τις ”τροχαλίες” της Ιστορίας.

Στη σημερινή εποχή, η μοναδική απάντηση απέναντι στο γερασμένο καπιταλιστικό σύστημα, που καταδικάζει τους λαούς στη φτώχεια, την ανεργία, τον πόλεμο, την προσφυγιά, είναι η σοσιαλιστική επανάσταση για την κατάκτηση της εργατικής – λαϊκής εξουσίας.

Αν η αστική – απελευθερωτική Επανάσταση του 1821 γέννησε το ελληνικό αστικό κράτος, η Σοσιαλιστική Επανάσταση στον 21ο αιώνα θα γεννήσει εκείνο το κράτος, στο οποίο θα πάψει -οριστικά και αμετάκλητα αυτή τη φορά- η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, που θα ικανοποιήσει