Αρθρο του Δημήτρη Κωνσταντόπουλου: Το «κλειδί» του Ταμείου Ανάκαμψης, η ανάγκη για ρευστότητα και η επανεκκίνηση σε έναν τόπο που βιώνει δραματικά κρίση και πανδημία…

Η διαγραφή μέρους οφειλών και η ενίσχυση ρευστότητας επιβεβλημένη

στο πιο δύσκολο φθινόπωρο

ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ

ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ

ΣΥΜΒΟΥΛΟΥ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ

ΚΑΙ ΥΠΟΨ. ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΗΛΙΔΑΣ

Το «κλειδί» του Ταμείου Ανάκαμψης,

η ανάγκη για ρευστότητα και

η επανεκκίνηση σε έναν τόπο

που βιώνει δραματικά

κρίση και πανδημία…

Είναι ολοφάνερο και κοινώς παραδεκτό ότι με την πανδημία δεν έχουμε ξεμπερδέψει ακόμα, και ούτε αυτό αναμένεται να συμβεί για το τρέχον έτος 2021.

Πριν καν προλάβουμε να επιστρέψουμε στην πολυπόθητη «κανονικότητα», με τα συνεχή lockdown, και όλες τις απαγορεύσεις που βιώσαμε πρωτοφανώς στη ζωή μας, είδαμε τόσο σε προσωπικό επίπεδο, όσο και σε ολόκληρο σχεδόν το φάσμα της αγοράς να επικρατεί αγωνία, αβεβαιότητα και έντονη ανησυχία για το μέλλον.

Τώρα, με τα δεδομένα των τελευταίων εξελίξεων, βλέπουμε και πάλι να ξετυλίγεται μπροστά μας, η πιθανότητα επιβολής νέων περιοριστικών μέτρων με τον Covid-19 και τις μεταλλάξεις του να γίνονται απειλητικοί για μια ακόμη φορά.

Μοναδική λύση να είναι άραγε ο ΜΑΖΙΚΟΣ εμβολιασμός που πληθυσμού της χώρας; Η απάντηση είναι ΝΑΙ!

Ακούγοντας προσεχτικά την επιστημονική κοινότητα και τους καθηγητές της Ιατρικής μας, οφείλουμε να συμβάλλουμε ο καθένας από την πλευρά του ώστε να κτισθεί ΤΟΙΧΟΣ ΑΝΟΣΙΑΣ, να προστατευθεί η δημόσια υγεία, και να μην κινδυνεύσουν άλλες ζωές.

Να μην οδηγηθούμε μοιραία και πάλι στο κλείσιμο της αγοράς, αλλά και της ίδιας της κοινωνίας γιατί δεν μένει παρά να μιλάμε κατόπιν για μια ολική καταστροφή σε όλα τα επίπεδα της χώρας μας…

Και μην ξεχνάμε ότι η ίδια η χώρα μας προέρχεται σε την τελευταία δεκαετία από ένα οδυνηρό μνημόνιο σε σημείο τέτοιο όπου φθάσαμε ακόμη και σε κλείσιμο του τραπεζικού συστήματος. Πόσο λοιπόν μπορεί κάποιος να αντέξει μια τέτοια κατάσταση και ζωή σε ψυχολογικό, βιοτικό, οικονομικό και εργασιακό τομέα;

Οι συσσωρευμένες οφειλές είναι πλέον μη διαχειρίσιμες. Και σίγουρα οι πολίτες δεν είναι επαγγελματίες κακοπληρωτές. Μπορεί βέβαια ένα ελάχιστο ποσοστό να είδε αυτή την κρίσιμη, έκτακτη, κατάσταση, ως ευκαιρία, για να μην ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις του, ωστόσο, η συντριπτική πλειοψηφία αδυνατούσε πράγματι, και αδυνατεί ακόμα, να ανταπεξέλθει.

Προ του 2010 ας θυμηθούμε ως παράδειγμα ότι οι μισθοί ήταν διπλάσιοι, και η εξυπηρέτηση των οφειλών ή δανείων να μπορεί να γίνει. Όμως με την κρίση που έφερε συνεχή μείωση στη μισθοδοσία, η ανεργία άρχισε να καλπάζει και σαφώς οι προτεραιότητες άλλαξαν.

Σημασία έχει η καθημερινή επιβίωση, με τα είδη πρώτης ανάγκης η οικογένεια και τα παιδιά (έξοδα ανατροφής, σπουδών κ.λπ) και αν περισσέψει κάτι, τότε μόνο δαπανάται για την κάλυψη οφειλών.

Επίσης σήμερα, διαπιστώνουμε ότι οι τράπεζες χωρίς έλεγχο και μέτρο, έδωσαν όλα τα «κόκκινα» και όχι μόνο δάνεια, σε συμβουλευτικές εταιρείες (δλδ. εισπρακτικές) και μάλιστα με κάλυψη από τον  Νόμο! Και αυτές με τη σειρά τους σε ξένα funds (Αμερικάνινα και Ευρωπαϊκά).

Ξεκινά έτσι ο πολίτης να βρει τον φάκελο του δανείου τους στην Τράπεζα που έχει υπογράψει, και από εκεί αρχίζει ο «Γολγοθάς» του…

Μέχρι να έχει την υπομονή και μετά από πολύ επιμονή να το βρει σε κάποια εισπρακτική εταιρεία ή σε κάποιο funds αλλά και όταν το βρει, δυστυχώς δεν μπορεί να βρει τη λύση, αφού οποιαδήποτε επικοινωνία για συνεννόηση δείχνει να είναι αδύνατη.

Συνεργασία, ουσιαστικά δεν υπάρχει για ρύθμιση, με απαιτήσεις και απειλές πολλές φορές κατά του δανειολήπτη. Και έτσι ή βρίσκεις και καταβάλεις τα χρήματα που οι ίδιοι προκαθορίζουν και ζητούν ή βλέπεις την περιουσία σου να βγαίνει σε ηλεκτρονικό πλειστηριασμό…

Τελικά, ποιοι βρίσκονται πίσω από τις εισπρακτικές εταιρείες και τα funds που οδηγούν σε αλλαγή το ιδιοκτησιακό καθεστώς της χώρας; Όποιοι και αν είναι ας κρατήσουν αυτό: Ο κοινωνικός ξεσηκωμός δεν θα αργήσει…

Ένας μικρομεσαίος επιχειρηματίας αναμφίβολα παρατηρεί χαμηλή αγοραστική κίνηση, αγχώνεται για την πορεία της επιχείρησής του που δεν αποπληρώνει τις ανάγκες της και προβληματίζει ήδη για το αν θα βάλει «δάνειο» ή θα μπορέσει να συνεχίσει… Και ποιος άλλωστε του εγγυάται κάτι θετικό για το μέλλον του;

Η κυβέρνηση προσπαθεί και κανείς δεν αμφιβάλλει για αυτό. Προσπαθεί να στηρίξει τους πολίτες τον νέο που δραστηριοποιείται και να τονώσει το επιχειρείν. Αλλά οι δυνατότητες πλέον «στερεύουν» και μια σκληρή πραγματικότητα επανέρχεται για τη χώρα.

Απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή στο εργατικό δυναμικό και στον παραγωγικό πλούτο του τόπου. Ακόμη και το παραμικρό προς όφελος της Ελλάδας πρέπει τώρα να αξιοποιηθεί.

Και εδώ «κομβικό ρόλο» έχει η διαχείριση των Κοινοτικών Κονδυλίων, μέσω του Ταμείου Ανάκαμψης.

Και πιθανότατα αυτό να είναι «ο άσσος στο μανίκι» της Κυβέρνησης για τη μελλοντική επιβίωση της χώρας και των πολιτών της…

Εκτιμώ πάντως ότι το φθινόπωρο θα είναι η πιο κρίσιμη περίοδος για την κυβέρνηση και για τη χώρα, με την αποψη ότι έχουν στενέψει τα περιθώρια για την ελληνική οικονομία.

Και η ΔΙΑΓΡΑΦΗ μέρους οφειλών αποτελεί ΜΟΝΟΔΡΟΜΟ για να μπορέσει να υπάρξει ρευστότητα με επανεκκίνηση για κάθε οικογένεια, επιχείρηση, αγορά και τοπική οικονομία σε ολόκληρη τη χώρα.

**Ο Δημήτρης Κωνσταντόπουλος διαθέτει επαγγελματική εμπειρία καθώς είναι Σύμβουλος Επιχειρήσεων πλέον της δεκαετίας, ενώ παρουσιάζει συνεχή ενασχόληση με τα τραπεζικά θέματα και τη διαχείριση οφειλών και δανείων.

Επί 25ετίας εξ’ άλλου, με την ενασχόλησή του με τα κοινά και τους… «διαδρόμους» της πολιτικής έχει μια ιδιαίτερη γνώση και αντίληψη επί θεμάτων που απασχολούν τις συνθήκες της αγοράς και την καθημερινότητα του πολίτη.