Γράφει ο Δημήτρης Θεοδωρόπουλος: Η υγεία στην Ηλεία: Πάλι…

Γράφει ο Δημήτρης Θεοδωρόπουλος: Η υγεία στην Ηλεία: Πάλι…

Κι αν δεν το κατάλαβες,

θα στο πω και πάλι…

τα δικά μας βάσανα,

τα περνάνε κι άλλοι…

Φαίνεται ότι έχουμε συνηθίσει το πρόβλημα με τις δομές της Υγείας στην περιοχή μας.

Αυτό το λέμε γιατί υπάρχει μια απίστευτη ησυχία γύρω από το θέμα και οι όποιες αντιδράσεις υπήρχαν παλιότερα πάνε και αυτές.

Κυριολεκτικά άκρα του τάφου σιωπή.

Και επειδή από τότε τα πράγματα έχουν γίνει πολύ χειρότερα η μόνη εξήγηση που μπορούμε να δώσουμε είναι ότι συμβιβαστήκαμε πλέον με την μοίρα μας και ότι ήθελε προκύψει.

Ο θεός είναι μεγάλος και όλο και κάτι θα κάνει και για μας.

Κάποιοι το πρόβλημα αυτό το αποδίδουν στην κακοδαιμονία της περιοχής.

Κάποιοι άλλοι στον ανάδρομο Ερμή ίσως και στην κλιματική αλλαγή.

Βέβαια σε καμιά περίπτωση δεν φταίνε οι πολιτικοί μας ταγοί…..

Αυτοί ποτέ δεν φταίνε γι αυτό και μείς τους ψηφίζουμε τακτικά και εκ περιτροπής.

Και πώς να φταίνε αυτοί από την στιγμή που αγωνίζονται για όλα τα προβλήματα νυχθημερόν.

Βλέπουν υπουργούς, πρωθυπουργούς, παπάδες και δεσποτάδες.

Κάνουν ερωτήσεις, επερωτήσεις διαμαρτυρίες και παραστάσεις .

Και δεν φτάνει αυτό στέλνουν και επιστολές.

Άλλοτε ανοιχτές και άλλοτε κλειστές.

Τι άλλο να κάνουν.

Τα έχουν κάνει όλα.

Όσον αφορά αυτή καθ αυτήν την κατάσταση δεν έχει πλέον νόημα να λέμε τα ίδια και ίδια.

Μέρα με την μέρα το σύστημα Υγείας αποδομείται.

Κάθε χθες και καλύτερα.

Η πρωτοβάθμια έχει σχεδόν διαλυθεί και μετά χιλίων κόπων παραμένει ανοικτό το Νοσοκομείο του Πύργου έστω και με δανεικούς γιατρούς.

Για τα άλλα Νοσοκομεία δεν μιλάμε.

Αυτά όπως λέει η νεολαία δεν υπάρχουν.

Ωστόσο όμως υπάρχουν στις ανακοινώσεις κάποιων κυβερνητικών βουλευτών και πολιτευτών που τα επισκέπτονται κατά τακτά χρονικά διαστήματα μόνο και μόνο για να κάνουν κάποιες δηλώσεις και για να βγάλουν τις καθιερωμένες φωτογραφίες.

Τι να πεις.

Η αρμόδια Υπουργός ήρθε πρόσφατα για να δει από κοντά την κατάσταση και για να δώσει λύσεις.

Ήρθε είδε και απήλθε.

Έδωσε και αυτή με την σειρά της υποσχέσεις και εμείς τώρα δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα άλλο από το να περιμένουμε τον επόμενο κυβερνητικό αστέρα που θα μας δώσει και αυτός νέες υποσχέσεις.

Το μόνο καλό της επίσκεψης της κας Υπουργού ήταν το ότι επί τέλους κάποιος αρμόδιος ήξερε καλή πρακτική αριθμητική και μέτρησε σωστά τα Νοσοκομεία της περιοχής.

Μας είπε λοιπόν η κα Υπουργός ότι έχουμε ένα Νοσοκομείο και άσε την κυρία Αυγερινοπουλου και τον κύριο Νικολακόπουλο να συνεχίζουν να μετράνε και να τα βρίσκουν τρία.

Σιγά σιγά που θα πάει θα μάθουν και αυτοί να μετράνε σωστά.

Άλλωστε και η παλιοσειρά ο Λυμπέρης δεν είναι καλύτερος γιατί αυτός τα βγάζει δυο

Αλλά το παρήγορο είναι ότι δεν είμαστε μόνοι μας.

Έχουμε και παρέα σε αυτό το χάλι και έτσι γίνεται κάπως ελαφρύτερος ο πόνος μας.

Στο Αίγιο ήδη ετοιμάζουν κινητοποιήσεις γιατί και εκεί το Νοσοκομείο τυγχάνει να είναι κοντά στην Πάτρα και δεν χρειάζεται όποτε έχει ξεκινήσει σιγά σιγά η σταδιακή του αποδόμηση.

Τώρα διαβάσαμε ότι κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στο Νοσοκομείο του Αγρινίου.

Και αυτό έχει την ατυχία να είναι κοντά στην Πάτρα όποτε είναι λογικό να μη χρειάζεται.

Με λίγα λόγια όλοι θα πηγαίνουν με το παραμικρό στα Νοσοκομεία της Πάτρας και όσο αντέξουν και αυτά.

Και βέβαια μην νομίζουμε ότι πρόβλημα περιορίζεται μόνο σε αυτά τα Νοσοκομεία.

Τα προβλήματα όσον αφορά το σύστημα Υγείας δυστυχώς είναι παντού τα ίδια από την στιγμή που δεν διορίζονται γιατροί και από την στιγμή που δεν έχει βρεθεί ακόμη τρόπος να λειτουργούν τα Νοσοκομεία χωρίς γιατρούς.

Βέβαια όλα αυτά δεν είναι σατανικές συμπτώσεις.

Κάθε άλλο.

Είναι απλά θέμα πολιτικής κατεύθυνσης.

Μια πολιτική που εφαρμόζεται την τελευταία δεκαετία και που αποσκοπεί στην συστηματική αποδόμηση του Δημόσιου τομέα επ ωφελεία του ιδιωτικού βεβαίως βεβαίως.

Το ότι αυτή η πολιτική δεν άλλαξε ούτε εν καιρώ πανδημίας κάνει την κατάσταση ακόμη πιο δραματική και βέβαια δεν μας αφήνει κανένα περιθώριο εφησυχασμού.

Το αν εμείς στην Ηλεία καταφέραμε μέσα από ηλίθιους ψηφοθηρικούς τοπικισμούς να φτάσουν τα πράγματα στα όρια τους δεν απαλλάσσει σε καμιά περίπτωση τις κυβερνήσεις των τελευταίων ετών.

Αλλά δυστυχώς όλα περιορίζονται στην πολιτική ευθύνη.

Και όταν μπροστά από την λέξη ευθύνη μπει η λέξη πολιτική παύει να υπάρχει η ευθύνη.

Έτσι δυστυχώς η ευθύνη είναι αποκλειστικά σε μας του πολίτες που μια ζωή κρυβόμαστε πίσω από τους πολιτικούς.

Και αυτοί άλλο που δεν θέλουν…….