Από τον Γράμμο, αιχμάλωτος στην Αλβανία…

[ad_1]

Κωνσταντίνος Σπυρ. Πατσόπουλος.
Από τον Γράμμο, αιχμάλωτος στην Αλβανία.

(ΑΠΕΘΑΝΕ ΠΛΗΡΗΣ ΗΜΕΡΩΝ 25 Αυγούστου 2017).

Ένας από τους λίγους στρατιώτες του Ελληνικού Στρατού, οι οποίοι παρά την ατυχία τους να συλληφθούν αιχμάλωτοι του λεγόμενου ΔΣΕ, ήταν διπλά τυχεροί στη συνέχεια.

Πρώτον, δεν εκτελέστηκαν αλλά μεταφέρθηκαν αιχμάλωτοι στην Αλβανία, και εκεί κατόρθωσαν να παραμείνουν ζωντανοί μέχρι την ημέρα της επιστροφής τους στην πατρίδα.

Είναι ιδιαίτερη η ικανοποίηση που νοιώθω όταν μια ανάρτησή μου γίνεται αφορμή να γίνει γνωστή μια προσωπική ιστορία ή να επιβεβαιωθεί κάποια άλλη.

Αυτό έγινε και με την πρόσφατη ανάρτηση της 23ης Αυγούστου για τους αιχμαλώτους στρατιώτες του λεγόμενου ΔΣΕ στην Αλβανία.
Πρώτον, έμαθα ότι δυό Θρακιώτες που είχα αναφέρει ότι ήταν αιχμάλωτοι στο νησί Μπέλλενε του Δούναβη επέζησαν και επέστρεψαν στα σπίτια τους.

Μετά, ένας αριθμός φίλων και μη που διάβασαν την ανάρτηση, επικοινώνησαν μαζί μου και ερωτούσαν αν έχω στοιχεία για συγκεκριμένα πρόσωπα, και τρείς άλλοι για να μου πουν για την περιπέτεια δικών τους ανθρώπων στην Αλβανία.

Ένας από τους τελευταίους ήταν ο στρατιώτης Κωνσταντίνος Πατσόπουλος από τη Ζάκυνθο.

Είχε καταταγεί το 1946, και όταν αιχμαλωτίσθηκε λίγο πριν το τέλος, τον Αύγουστο του 1949 στον Γράμμο, πολεμούσε τους αντάρτες σχεδόν 3 χρόνια, ήταν παλαίμαχος με σήμα 5 ή 6 εξαμήνων στο χιτώνιό του.

Το καλοκαίρι του 1948, στην πρώτη κατάληψη του Γράμμου από το τάγμα του Γεωργίου Κουμανάκου (μετέπειτα επικεφαλής του Ελληνικού Εκστρατευτικού Σώματος στην Κορέα ,και αργότερα ακτιβιστή υπερ της ειρήνης), ήταν μαζί του στην πρώτη γραμμή ως χειριστής οπλοπολυβόλου και τραυματίστηκαν και οι δυό ελαφρά από βλήμα όλμου.

Το καλοκαίρι του 1949 πολεμά στον Γράμμο, και στις 4 Αυγούστου το βράδυ είναι προωθημένος σε ένα αντέρεισμα μόνο με τον γεμιστή του οπλοπολυβόλου, δεν ακούνε την διαταγή υποχώρησης, και μένουν απομονωμένοι.

Όταν σε κάποια στιγμή αντιλαμβάνεται ότι αυτοί που πλησιάζουν είναι αντάρτες και θα συλληφθούν προλαμβάνει και αφαιρεί απο το χιτώνιο το σήμα με τον αριθμό των εξαμήνων στο μέτωπο, γιατί αν το έβρισκαν οι αντάρτες σήμαινε σίγουρη επί τόπου εκτέλεση.

Στην Αλβανία έμεινε αιχμάλωτος 8 χρόνια.

Η πείνα που τράβηξαν ήταν τόσο αφόρητη, που τους τύφλωνε.

Ο Κωνσταντίνος γύρισε 45 κιλά, άνδρας ύψους 1, 75.

Είδε δύο αιχμαλώτους συναδέλφους του να πέφτουν σε χείμαρρο και να παρασύρονται στον θάνατο, γιατί έναν κορμό δένδρου που κατέβαζε ο χείμαρρος τον νόμισαν ότι ήταν ψωμί! Κοιμούνταν πάνω σε άχυρα, στρωμένα επάνω σε ξύλα, χωρίς καμία θέρμανση τον χειμώνα.

Η μεταχείριση τους από τους Αλβανούς ήταν ιδιαίτερα σκληρή τα πρώτα 6 χρόνια, όταν η Αλβανία δεν ήταν μέλος του ΟΗΕ, και δεν επέτρεπε σε κανέναν να επισκεφθεί τους αιχμαλώτους, ούτε στον Ερυθρό Σταυρό.

Ο Κωνσταντίνος επέστρεψε με τη δεύτερη ομάδα αιχμαλώτων που άφησε η Αλβανία.

 Βέβαια, η ατυχία του συνεχίστηκε στην υπόλοιπη ζωή του, γιατί οι ιστορίες που διηγείτο για το τι είδε και τι πέρασε εκεί λοιδορούνταν από μέλη της οικογενείας του που ήταν φανατικοί θαυμαστές του Χότζα.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΠΕΣΤΡΕΨΑΝ

«Τι έγιναν όλοι αυτοί οι άνθρωποι μετά;

Οργανώθηκαν σε ένα σύλλογο επαναπατρισθέντων, “Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ” με σκοπό να τύχουν μίας χαμηλή αποζημίωση ώστε να ξεκινήσουν ξανά την ζωή τους.

Η μόνη βοήθεια που έτυχαν ήταν 300 δραχμές από τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό και μία …κουβέρτα από το Κράτος.

Αντίστοιχα οι στρατιώτες που είχαν αιχμαλωτισθεί αποζημιώθηκαν με 20 δραχμές και οι αξιωματικοί με 1.200. (Θεωρήθηκαν ότι υπηρετούσαν για 15 ημέρες όταν επέστρεψαν, αι στη συνέχεια απολύθηκαν).

“Ούτε μία ηθική επιβράβευση για ορισμένους που δεινοπάθησαν, δεν κατορθώθηκε…

Η Πατρίδα φάνηκε πολύ φειδωλή.

Έδωσε μόνο το δικαίωμα σε όλους όσους ήταν άρρωστοι ή ανάπηροι να παρουσιαστούν σε Επιτροπές για να νοσηλευτούν ή να συνταξιοδοτηθούν.

Πράγμα βέβαια που έγινε.

Στους ‘υγιείς’, για τα τόσα χρόνια, μόνο ο μισθός των δεκαπέντε ημερών από τον επαναπατρισμό μέχρι την απόλυση.

Τίποτ’ άλλο”.

(Μπορεί βέβαια να συγκριθούν αυτά με άλλους επαναπατρισθέντες που είχαν φύγει εθελοντικά!)

Στη φωτογραφία, που είναι παρμένη κοντά στα σύνορα, την ώρα που Αλβανός αξιωματικός τους οδηγεί να τους παραδώσει σε αντιπρόσωπο του Ερυθρού Σταυρού.

Ο Κωνσταντίνος είναι ο τελευταίος δεξιά.