Αύριο 30 Νοεμβρίου η Εορτή του Αγίου Ανδρέα, του πρωτόκλητου μαθητή του Κυρίου και του Αποστόλου των Ελλήνων!!

30 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ!!

1) Ο ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΣ ΜΑΘΗΤΗΣ ΚΑΙ ΜΙΜΗΤΗΣ ΤΟΥ ΠΑΘΟΥΣ!

Αγαπητοί μου φίλοι και Χριστιανοί μου, ως γνωστόν οι άγιοι ένδοξοι Απόστολοι κατέχουν την πρωτοκαθεδρία στο αγιολόγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας, διότι αυτοί υπήρξαν οι άμεσοι διάδοχοι του Κυρίου και οι συνεχιστές του σωτηριώδους έργου Του, επί της γης. Αυτοί συνέπηξαν την Εκκλησία και την επεξέτειναν ως τα πέρατα του κόσμου και για αυτό ομολογούμε στο «Σύμβολο της Πίστεως» πίστη στην «Αποστολική Εκκλησία». Ένας από αυτούς υπήρξε και ο άγιος απόστολος Ανδρέας ο Πρωτόκλητος μαθητής του Χριστού και ο ένας από τους αποστόλους του Έθνους μας, καθώς και ιδρυτής της Εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης.

Φυσιογνωμία προνομιούχος και διαλεχτή. Πρώτος από όλους τους αποστόλους γνώρισε τον Ιησού, αλλά και πρώτος κλήθηκε να τον ακολουθήσει, για αυτό και ονομάζεται Πρωτόκλητος. Το όνομά του, το ιερό κατέχει ιδιαίτερη θέση στην ψυχή των Ελλήνων.

Ο Άγιος Ανδρέας, ψαράς στο επάγγελμα και αδελφός του Αποστόλου Πέτρου, καταγόταν από την Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας και τον πατέρα του, τον έλεγαν Ιωνά. Ήταν δε από τις ευγενικές εκείνες ψυχές, που μελετούσαν τους Προφήτες και περίμεναν με λαχτάρα την εκπλήρωση των υποσχέσεων του Θεού για την σωτηρία του κόσμου.

Ο Απόστολος Ανδρέας, μαζί με τον Ιωάννη τον Ευαγγελιστή, υπήρξαν στην αρχή μαθητές του Ιωάννου του Προδρόμου. Κάποια μέρα μάλιστα, που βρισκόντουσαν στις όχθες του Ιορδάνη και ο Πρόδρομος τους έδειξε τον Ιησού και τους είπε: «ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου», οι δύο απλοϊκοί εκείνοι ψαράδες συγκινήθηκαν τόσο πολύ, που χωρίς κανένα δισταγμό και επιφύλαξη αφήκαν αμέσως τον δάσκαλο τους και ακολούθησαν τον Ιησού. Τον ακολούθησαν με προθυμία και ζήλο και έμειναν κοντά του εκείνη την ήμερα. Τι είδαν και τι άκουσαν όλες εκείνες τις αξέχαστες ώρες; Χωρίς άλλο λόγια άγια και θεία. Ρήματα ζωής αιωνίου. Λόγια, που τους συνεπήραν την ψυχή και τους έκαμαν να πιστέψουν πως στα αλήθεια ο Ιησούς ήταν Εκείνος που περίμεναν.

Τον ενθουσιασμό και την ικανοποίηση τους, από την επικοινωνία και επαφή τους, με τον Κύριο την βλέπουμε από την ενέργεια του Ανδρέα. Μόλις χωρίστηκαν από τον Ιησού, έτρεξε να συναντήσει τον μεγαλύτερο αδελφό του Πέτρο και να του πει με χαρά: «Ευρήκαμεν τον Μεσσίαν (ο εστί μεθερμηνευόμενον Χριστός) και ήγαγεν αυτόν προς τον Ιησούν». Αλήθεια αγαπητοί μου φίλοι και Χριστιανοί μου, πόση καλοσύνη! Πόση ευγένεια ψυχής! Πόση αγάπη! Δεν κράτησε μόνος την χαρά του. Έσπευσε να την μοιραστεί με τον αδελφό του. Και είχε βέβαια δίκιο! Διότι εκείνος που γεύτηκε το μέλι του Ιερού Ευαγγελίου, δεν μπορεί να το τρώει μόνος του.

Η περίπτωση αυτή αγαπητοί μου φίλοι, είναι ένα έξοχο παράδειγμα αδελφικής αλληλεγγύης και πνευματικότητας για εμάς, τα αδέλφια μας, τους γονείς μας, τους συγγενείς μας, και τους οικείους μας γενικά, οι είναι για εμάς τα αγαπημένα μας πρόσωπα! Πρόσωπα, με τα οποία πρέπει να είμαστε έτοιμοι να μοιραστούμε κάθε στιγμή και την χαρά αλλά και την λύπη μας.

Ύστερα από το επεισόδιο αυτό δηλαδή την πρώτη συνάντησή τους με τον Ιησού, τόσο ο Ανδρέας, όσο ο Πέτρος και ο Ιωάννης ξαναγύρισαν στα πλοία τους και έπιασαν πάλι την δουλειά τους. Δεν είχε έρθει ακόμη η ευλογημένη ώρα να αρχίσει ο Κύριος το έργο Του. Αυτό έγινε λίγες μέρες αργότερα. Εκεί στην λίμνη της Γεννησαρέτ οι δύο αδελφοί καταγίνονταν να ρίξουν τα δίκτυα τους στη θάλασσα, όταν τους ξαναβρήκε ο Ιησούς και τους κάλεσε να τον ακολουθήσουν. «Δεύτε οπίσω μου», τους είπε, «και ποιήσω υμάς αλιείς ανθρώπων».

Έτσι πλέον η ιστορία της ζωής του Αγίου Ανδρέου μέχρι την Σταύρωση, την Ανάσταση και την Ανάληψη, υπήρξε σχεδόν ίδια με εκείνη των άλλων μαθητών. Μετά το σχηματισμό της πρώτης Εκκλησίας, ο Ανδρέας κήρυξε στη Βιθυνία, Εύξεινο Πόντο (μάλιστα ο Απόστολος, είναι ο ιδρυτής της Εκκλησίας του Βυζαντίου αφού εκεί εγκατέστησε πρώτο επίσκοπο, τον απόστολο Στάχυ και αυτού διάδοχος είναι ο Οικουμενικός Πατριάρχης), ενώ στην συνέχεια κήρυξε στην Θράκη, Μακεδονία και Ήπειρο και τελικά, κατέληξε στην Αχαΐα την οποία έκαμε κέντρο του Ιεραποστολικού έργου του. Από εκεί εξορμούσε σε όλη την Δυτική Ελλάδα, όπου μετέστρεφε πλήθος Ιουδαίων και ειδωλολατρών, επιβεβαιώνοντας την αλήθεια του κηρύγματός του, με πολλά θαύματα.

Στην Αχαΐα, η διδασκαλία του καρποφόρησε και με τις προσευχές του θεράπευσε θαυματουργικά πολλούς ασθενείς. Έτσι, η Χριστιανική αλήθεια είχε μεγάλες κατακτήσεις στο λαό της Πάτρας. Ακόμα και η Μαξιμίλλα, σύζυγος του ανθύπατου Αχαΐας Αιγεάτου, αφού την θεράπευσε ο Απόστολος από την βαρειά αρρώστια που είχε, πίστεψε στο Χριστό. Το γεγονός αυτό εκνεύρισε τον ανθύπατο και με την παρότρυνση ειδωλολατρών ιερέων συνέλαβε τον Ανδρέα και τον σταύρωσε σε σχήμα Χ. Έτσι, ο Απόστολος Ανδρέας παρέστησε τον εαυτό του στο Θεό «δόκιμον ἐργάτην» (Β΄ προς Τιμόθεον, 2: 15). Δηλαδή δοκιμασμένο και τέλειο εργάτη του Ιερού Ευαγγελίου.

Οι Χριστιανοί της Αχαΐας θρήνησαν βαθιά τον θάνατό του. Ο πόνος τους έγινε ακόμη πιο μεγάλος, όταν ο ανθύπατος Αιγεάτης αρνήθηκε να τους παραδώσει το άγιο λείψανο του, για να το θάψουν. Ο Θεός όμως οικονόμησε τα πράγματα. Την ίδια μέρα, που πέθανε ο άγιος, ο Αιγεάτης τρελάθηκε και αυτοκτόνησε. Οι χριστιανοί τότε με τον επίσκοπο τους τον Στρατοκλή, πρώτο επίσκοπο των Πατρών, παρέλαβαν το σεπτό λείψανό του και το έθαψαν με μεγάλες τιμές.

Αγαπητοί μου φίλοι και Χριστιανοί μου, ο Άγιος Ανδρέας τέλος, είναι ένας από τους αποστόλους που αγάπησαν την πατρίδα μας και αγωνίστηκαν να της μεταδώσουν το ανέσπερο Φως του Χριστού. Το μήνυμά του, «ευρήκαμεν τον Μεσσίαν», ας γίνει και για εμάς σύνθημα ζωής.

O Άγιος Ανδρέας φέρνει και σήμερα το μήνυμα της αγιότητας που προκύπτει από την ενότητα μέσα στην Εκκλησία. Ο άνθρωπος ταυτίζει το θέλημα του με το θέλημα του Θεού. Και τότε γίνεται όντως δοχείο χάριτος και αγιότητας. Γιατί αυτή είναι η παράδοση που μας έδωσαν οι Απόστολοι. Οι ίδιοι με το μαρτύριο τους επιβεβαίωσαν την ακλόνητη πίστη τους στην Ανάσταση του Χριστού. Αυτό ήταν το Ευαγγέλιο τους.

Σ’ αυτή την εποχή, που η ενότητα διασαλεύεται σε όλα τα επίπεδα… Η οικογένεια, δυστυχώς, δέχεται τόση πίεση στον πυρήνα της, που δεν αντέχει και διασπάται, διχοτομείται και χάνεται. Αυτός ο διχασμός προχωράει μετά στις κοινωνίες και γίνεται αυτό το φαινόμενο που διαπιστώνουμε στις μέρες μας. Μόνο πολέμους, διχασμούς, βία και τρομοκρατία. Σ’ αυτή την εποχή που η κατάθλιψη κυριαρχεί στις ψυχές των ανθρώπων, σ’ αυτή την εποχή κυρίως πρέπει να κρατήσουμε ζωντανό το Ευαγγέλιο του Χριστού, για να ξαναφέρει ελπίδα και χαρά στους ανθρώπους.

Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ’.
Ὡς τῶν Ἀποστόλων Πρωτόκλητος, καὶ τοῦ Κορυφαίου αὐτάδελφος, τῷ Δεσπότῃ τῶν ὅλων Ἀνδρέα ἱκέτευε, εἰρήνην τῇ οἰκουμένῃ δωρήσασθαι, καὶ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν τὸ μέγα ἔλεος.

2) Η ΤΙΜΙΑ ΚΑΡΑ (ΚΕΦΑΛΗ) ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ!

Τα Ιερά του Λείψανα μεταφέρθηκαν στην Κωνσταντινούπολη όταν Αυτοκράτορας ήταν ο γιος του Μ. Κωνσταντίνου, Κωνστάντιος. Την μεταφορά ανέλαβε ο αξιωματούχος Αρτέμιος (Άγιος Αρτέμιος) και έγινε στις 3 Μαΐου 357 μ.Χ. Η Κάρα του Αγίου Ανδρέου, ή έμεινε στην Πάτρα, ή επεστράφη αργότερα τον 9ο αιώνα από τον Αυτοκράτορα Βασίλειο Α΄τον Μακεδόνα.

Στις 11 Απριλίου 1462 ο ηγεμόνας της πόλεως των Πατρών Θωμάς Παλαιολόγος, ο τελευταίος δεσπότης του Μωρηά και αδελφός του τελευταίου αυτοκράτορα του Γένους Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, φεύγει από την Πάτρα και πηγαίνει στη Δύση, καθώς και η Πελοπόννησος είχε υποδουλωθεί πλήρως στους Τούρκους (1460). Ο Θωμάς Παλαιολόγος είχε πάρει μαζί του και την Τιμία Κάρα του Πρωτοκλήτου Αποστόλου για να μην πέσει στα χέρια των Τούρκων και την παρέδωσε στους Λατίνους για ασφαλέστερη φύλαξη. Ο Θωμάς Παλαιολόγος παρέδωσε αρχικά την Αγία Κάρα στον απεσταλμένο του πάπα Καρδινάλιο στην Αγκώνα.

Από εκεί μεταφέρθηκε προσωρινά στην πόλη Νάρνη της Ομβρικής, όπου παρέμεινε παραπάνω από ένα χρόνο, μέχρις ότου απελευθερωθεί η περιοχή της Ρώμης, ώστε να γίνουν ανεμπόδιστα οι μεγαλοπρεπείς τελετές. Το ιερό λείψανο μεταφέρθηκε από τη Νάρνη στα πρόθυρα της Ρώμης, εκεί όπου άλλοτε ο Μ. Κωνσταντίνος είχε δει το όραμα «εν τούτω νίκα» . Εκεί το παρέλαβε ο Πάπας και με μεγάλη πομπή μετακομίστηκε στη Ρώμη. Η κάρα του Πρωτοκλήτου παραδόθηκε στον πάπα Πίο τον Β’ από τον Έλληνα καρδινάλιο Βησσαρίωνα, ο οποίος εκφώνησε και υψηλό λόγο κατά την απόθεση της Τιμίας Κάρας στο Ναό του Αγίου Πέτρου.

Πέρασαν 500 χρόνια. Το 1962 η Ιερά Μητρόπολις Πατρών και ο Δήμος Πατρέων κατέβαλαν πολλές προσπάθειες προκειμένου η Ρώμη να αποδώσει τον «Θησαυρόν των Πατρέων» στην πόλη του μαρτυρίου του Πρωτοκλήτου. Η ανταπόκριση ήταν θετική. Ο μεγαλεπήβολος Πάπας Παύλος ο ΣΤ’ αποφάσισε να επιστρέψει στην Πάτρα την Τιμία Κάρα, εις ένδειξη καλής θελήσεως.

Αντιπροσωπεία του Πάπα Παύλου με επικεφαλής τον Καρδινάλιο Μπέα μετέφεραν την Τιμία Κάρα του Αποστόλου Ανδρέου από το Ναό του Αγίου Πέτρου της Ρώμης και την παρέδωσαν στον Μητροπολίτη Πατρών κυρό Κωνσταντίνο στις 26 Σεπτεμβρίου 1964, στην πλατεία Τριών Συμμάχων, ενώπιον χιλιάδων λαού, 20 Αρχιερέων, του Προέδρου της Κυβερνήσεως Γεωργίου Παπανδρέου, του ιερού κλήρου της Ι. Μητροπόλεως και πολλών άλλων επισήμων. Στη συνέχεια η Τιμία Κάρα με μεγαλειώδη πομπή μεταφέρθηκε στο Ναό του Αγίου Ανδρέου, όπου εψάλη Δοξολογία με την παρουσία της διαδόχου Ειρήνης.

3) Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ!

Η ιστορία του Σταυρού του Αγίου, δεν είναι ιδιαίτερα γνωστή στο ευρύ κοινό. Που φυλασσόταν μέχρι να μεταφερθεί μόνιμα στην Πάτρα, από τι υλικό ήταν κατασκευασμένος και αν ο Απόστολος Ανδρέας άφησε όντως την τελευταία του πνοή πάνω στο συγκεκριμένο Σταυρό.Θεωρείται ένα πολύ σημαντικό κειμήλιο για όλον τον Χριστιανικό κόσμο.

Από την ημέρα της σταύρωσης του Αποστόλου έως και την εποχή της Φραγκοκρατίας όπου και αρπάχθηκε, ο Σταυρός βρισκόταν στην Πάτρα. Η εποχή εκείνη χαρακτηρίζεται σκοτεινή γιατί πολλά κειμήλια της Εκκλησίας αρπάχτηκαν και μεταφέρθηκαν στη Δύση. Ένα από αυτά ήταν δυστυχώς και ο Σταυρός του Αποστόλου Ανδρέα. Σύμφωνα με τα αρχεία του Δουκάτου της Βουργουνδίας, ο Σταυρός αρχικά τοποθετήθηκε στη Μονή Weaume στη Μασσαλία, ενώ αργότερα μεταφέρθηκε στη Μονή του Αγίου Βίκτωρος της ίδιας πόλης. Κατά τη Γαλλική Επανάσταση επιχείρησαν να κλέψουν τον Σταυρό πράγμα που τελικά δεν επιτεύχθηκε. Τα τμήματα του, διασώθηκαν και τοποθετήθηκαν σε θήκη σχήματος κανονικού Σταυρού.

Στις 9 Οκτωβρίου 1979 ο τότε Μητροπολίτης Πατρών κυρός Νικόδημος συναντήθηκε με τον τότε πρόεδρο της Γαλλικής Ιεραρχίας και ολόκληρης της Ρωμαιοκαθολικής Ιεραρχίας της Δυτικής Ευρώπης, Καρδινάλιο και Roger Etchegaray στη Μασσαλία, για να συζητήσουν το θέμα της επιστροφής του Σταυρού στη Πάτρα. Αφού έγιναν διαβουλεύσεις μεταξύ Ρωμαιοκαθολικών και Ορθοδόξων, ο Καρδινάλιος είπε στον Μητροπολίτη Πατρών «εφ όσον εκ Πατρών εκομίσθη ενταύθα ο Σταυρός, ανήκει εις Πάτρας».

Σύντομα άρχισαν οι επαφές και οι συζητήσεις των δυο πλευρών για την επιστροφή του Σταυρού στην Πάτρα. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, ενημερώθηκαν για το θέμα.Στις 18 Ιανουαρίου 1980 αεροπλάνο της Πολεμικής Αεροπορίας με την αντιπροσωπεία της Ιεράς Μητρόπολης Πατρών, αναχώρησε για τη Γαλλία για την παραλαβή και τη μεταφορά του Σταυρού στην Πάτρα. Αφού μετέβησαν στη Μασσαλία, παραδόθηκε ο Σταυρός στην Ελληνική αντιπροσωπεία, μέσω μιας «άτυπης» τελετής.

Την επόμενη μέρα 19 Ιανουαρίου , αφίχθη στο αεροδρόμιο του Άραξου το αεροπλάνο που μετέφερε το Σταυρό, και τις δυο αντιπροσωπείες, των Ορθόδοξων και των Ρωμαιοκαθολικών, και στη συνέχεια και έγινε η επίσημη υποδοχή. Όσον αφορά το είδος του ξύλου του Σταυρού, υπάρχουν διαφορετικές αναφορές. Ο Ιππόλυτος Ρώμης αναφέρει για ξύλο ελιάς, ο Επιφάνιος μιλάει για Σταυρό χωρίς να προσδιορίσει το ξύλο, ο Αρσένιος Κέρκυρας αναφέρεται σε ένα φυτό το οποίο δεν προσδιορίζει, ενώ ο ιστορικός Στέφανος Θωμόπουλος μιλά επίσης για δέντρο ελιάς.Σε μελέτες που έχουν γίνει πάντως έχει αποδειχθεί πως πρόκειται πράγματι για ξύλο ελιάς και χρονολογείται στον πρώτο αιώνα.

Για τον τρόπο σταύρωσης δεν υπάρχει ομοφωνία. Υπάρχουν αναφορές περί «προσηλώσεως» και όχι περί «προσδέσεως». το δεξί πέλμα του Αγίου Ανδρέα, υπάρχει ουλή από το καρφί το οποίο καρφώθηκε στο ξύλο πάνω στο οποίο πέθανε.Οι υμνογράφοι της Εκκλησίας μιλούν για «προσήλωσιν επί Σταυρού» ενώ παλαιοχριστιανικά έγγραφα μιλούν περί «πρόσδέσεως του Αποστόλου επι του Σταυρού»

Υπάρχουν διαφορετικές απόψεις όσον αφορά το σχήμα του Σταυρού. Αγιογραφίες και φορητές εικόνες σε Ναούς, απεικονίζουν τον Απόστολο Ανδρέα πάνω στο Σταυρό με κάθετα τα δύο ξύλα του ενώ άλλες τον απεικονίζουν πάνω στο σταυρό με το κεφάλι προς τα κάτω. Ωστόσο η επικρατέστερη άποψη είναι εκείνη που λέει ότι ο Σταυρός ήταν σε σχήμα Χ. Η άποψη αυτή είναι τόσο διαδεδομένη έτσι ώστε συνηθίζεται πλέον τους Σταυρούς σε σχήμα Χ να τους χαρακτηρίζουν ως «Σταυρός του Αποστόλου Ανδρέου». Κατά την μεταφορά του στην Πάτρα, το 1980, ήταν τοποθετημένος σε θήκη σχήματος κανονικού Σταυρού αλλά αντικαταστάθηκε από μεγαλύτερη και πιο επιβλητική θήκη, αυτή τη φορά σε σχήμα Χ. Xαρακτηριστικό της δυναμικής του Σταυρού του Αγίου Ανδρέα είναι το γεγονός πως το Χ, από το σχήμα του είναι το σύμβολο του Πολεμικού Ναυτικού της Ρωσίας το οποίο έχει τον Απόστολο Ανδρέα ως προστάτη του!

4) O ΠΕΡΙΚΑΛΛΗΣ ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΑΓ. ΑΝΔΡΕΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ.

Ο Ιερός Ναός Αγίου Ανδρέα Πατρών ή Καθεδρικός Ναός Αγίου Ανδρέα Πατρών είναι χριστιανική βασιλική στη δυτική πλευρά του κέντρου της Πάτρας. Μαζί με τον διπλανό παλαιό ναό του Αγίου Ανδρέα, αποτελούν έναν χώρο προσκυνήματος για Χριστιανούς από όλο τον κόσμο. Είναι μία εκκλησία που έχει συνδεθεί με την νεότερη ιστορία της Πάτρας, αν σκεφτεί κανείς ότι η διαδικασία για την κατασκευή της ξεκίνησε από τις αρχές του 20ου αιώνα.

Ο ναός είναι αφιερωμένος στον Πρωτόκλητο Απόστολο του Χριστού, Άγιο Ανδρέα. Η περίπτωση του νέου ναού του Αγίου Ανδρέα Πατρών, παρουσιάζει αντιστοιχίες με την νέα Μητρόπολη Αθηνών όπου και σε εκείνη την περίπτωση είχε διοργανωθεί αρχιτεκτονικός διαγωνισμός για την ανέγερσή του. Το 1895 ορίστηκε Επιτροπή ανέγερσης του ναού. Το 1901 προκηρύχτηκε διεθνής διαγωνισμός για την εκπόνηση των αρχιτεκτονικών σχεδίων του ναού. Την 1η Ιουνίου 1908 πραγματοποιήθηκε η θεμελίωση του ναού από τον Βασιλιά των Ελλήνων Γεώργιο Α”. Η κατασκευή του βυζαντινού ρυθμού ναού ξεκίνησε το 1908 υπό την επίβλεψη του αρχιτέκτονα Αναστάσιου Μεταξά, τον οποίο ακολούθησε ο Γεώργιος Νομικός.Το 1910 η ανέγερση σταματάει λόγω αστάθειας του υπεδάφους.

Το 1930 η ανέγερση ξεκινάει και πάλι. Το 1934 ανυψώθηκε ο τρούλος ενώ οι πόλεμοι της εποχής και η οικονομική κατάσταση δυσκόλεψε και επιβράδυνε σημαντικά τους ρυθμούς ανοικοδόμησης, όπου το 1938 το έργο σταμάτησε.
Το 1955 η ανοικοδόμηση άρχισε και πάλι αφού λύθηκε το οικονομικό πρόβλημα με την επιβολή μικρής φορολόγησης στον λογαριασμό του ηλεκτρικού ρεύματος. Στις 26 Σεπτεμβρίου 1974 ο ναός εγκαινιάστηκε επίσημα, λίγα χρόνια μετά την επανακομιδή της Τιμίας Κάρας του Αποστόλου Ανδρέου. από τον τότε Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Σεραφείμ.

Καλύπτει εμβαδόν περίπου 1.800 τετραγωνικών μέτρων (άλλες πηγές αναφέρουν εμβαδό 2.000 τετραγωνικών μέτρων). Είναι ο μεγαλύτερος ορθόδοξος ναός στην Ελλάδα και ο τρίτος μεγαλύτερος βυζαντινού ρυθμού στα Βαλκάνια, μετά τον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Σάββα στο Βελιγράδι και τον Καθεδρικό Ναό Αλεξάντρ Νέφσκυ στη Σόφια.

Το έργο της αγιογραφήσεώς του, ξεκίνησε το 1985 επί Αρχιερατείας του Μητροπολίτου Πατρών Νικόδημου, διακόπηκε για περίπου δεκατρία έτη (1993 – 2006) όταν με πρωτοβουλία του Σεβασμιώτατου Μητροπολίτη Πατρών κ.κ Χρυσόστομου η αγιογράφηση ξεκίνησε και πάλι.

ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΠΥΡΓΟΥ ΤΗΝ 30Η ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΘΑ ΤΕΛΕΣΘΕΙ Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΑΠΟ ΩΡΑ 7:00 ΕΩΣ 9:30 Π.Μ. ΑΝΑΜΕΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΕΟΡΤΑΖΩΝΤΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΟΡΤΑΖΟΥΣΕΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΙΛΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΜΑΣ ΝΑ ΠΡΟΣΕΛΘΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΙΑΚΗ ΜΑΣ ΑΥΤΗ ΣΥΝΑΞΗ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΥ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΥΠΟ ΚΑΙ Ο ΦΩΤΕΙΝΟΣ ΟΔΗΓΟΣ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΚΑΘΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ.

ΕΥΧΟΜΑΙ ΟΛΟΨΥΧΑ ΚΑΙ ΕΓΚΑΡΔΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΕΥΦΡΟΣΥΝΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΘΕΩ ΕΥΑΡΕΣΤΑ ΓΕΝΟΜΕΝΑ ΣΤΟΥΣ ΕΟΡΤΑΖΟNΤΕΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΕΟΡΤΑΖΟΥΣΕΣ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΧΑΡΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΔΕ ΑΝΔΡΕΙΟΙ ΚΑΙ ΓΕΝΑΙΟΙ ΟΠΩΣ ΑΛΛΩΣΤΕ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥΣ!

ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΤΣΗΔΗΜΑΣ