Χρήστος Αθανάσουλας: Φεύγοντας απ’ τη «φάρμα των ζώων» …στηρίζω ΚΚΕ
Φεύγοντας απ’ τη «φάρμα των ζώων» …στηρίζω ΚΚΕ
Πέρασαν οι δημοτικές, περιφερειακές και ευρωβουλευτικές εκλογές, πέρασαν και οι πανελλήνιες εξετάσεις… αλλά τα σπουδαία που ζω συνεχίζονται…
Όχι, δεν εννοώ σπουδαία την εναγώνια προσπάθειά μου να βρω μια αχτίδα ελπίδας για τη συνέχιση του Κοινωνικού Φροντιστηρίου, σε μια πόλη που διατηρεί σταθερά το στυλ: «ΝΑ ΜΑΖΕΥΤΟΥΜΕ , ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ…»
Ήξερα ότι σε εμένα θα πέσει και πάλι αυτός ο «κλήρος» για το αν θα συνεχιστεί για 8η χρονιά το «κοινωνικό»… Σε εμένα που στο μεταξύ «κλήρωσε» κι ένα έμφραγμα, «κλήρωσε» κι ένας καρκίνος στο αδερφάκι μου…
Αυτά, λίγο ως πολύ, μου ήσαν γνωστά από πέρυσι…
Όσο και να φαίνεται παράξενο, το σπουδαίο που έζησα μετεκλογικά είναι που ξαναδιάβασα ένα βιβλίο! «Η ΦΑΡΜΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ», το λένε, του Τζώρτζ Οργουελ…
Για να μην σας κουράζω σας μεταφέρω μόνο την τελευταία παράγραφό του:
«…Τώρα ήταν ολοφάνερο τι είχε συμβεί στις φάτσες των γουρουνιών.
Τα ζώα απ’ έξω κοιτούσαν πότε τα γουρούνια και πότε τους ανθρώπους, πότε τους ανθρώπους και πότε τα γουρούνια, ύστερα πάλι τα γουρούνια και πάλι τους ανθρώπους, αλλά ήταν αδύνατον να διακρίνουν ποιος ήταν ποιος…»
Την βρίσκω συνταρακτική! Σε αυτές τις λίγες αράδες ένιωσα ότι εμπεριέχεται όλη η αλήθεια της εκλογικής διαδικασίας.
Κατάλαβα ότι όταν οι φάτσες των γουρουνιών μπερδεύονται με τις φάτσες των ανθρώπων, τότε οι συνθήκες είναι ώριμες για να κάνουν …εκλογές!
Γιατί τότε θεωρούν ότι το εκλογικό αποτέλεσμα θα είναι «σιγουράκι» για την διάσωση του συστήματος που υπηρετούν… Τότε που οι ψηφοφόροι δεν θα μπορούν να ξεχωρίσουν ποιος είναι «γουρούνι» και ποιος είναι «άνθρωπος»…
…κι είδα ένα ΟΝΕΙΡΟ
Τη νύχτα που τελείωσα το διάβασμα του βιβλίου έπεσα να κοιμηθώ ταραγμένος κι είδα ένα πολύ παράξενο όνειρο:
«Ήμουν, λέει, στο Θιβέτ μαθητής ενός πολύ σοφού δασκάλου.
Ο δάσκαλός μου, μου έβαλε ένα δίλημμα: Με έβαλε μέσα σ’ ένα κύκλο και μου είπε με αυστηρό ύφος!
Αν βγεις από τον κύκλο θα σε χτυπώ με το μπαστούνι…Αν καθίσεις μέσα στον κύκλο πάλι θα σε χτυπώ…
Έχεις μόνο μια κίνηση για να γλυτώσεις το ξύλο ! Έλα σκέψου! Βρες και κάνε την κίνηση…
Τα έχασα κι έμεινα ακίνητος μέσα στον κύκλο… Έτσι έπεσε κι η πρώτη μπαστουνιά…
Αμέσως βγαίνω απ’ τον κύκλο και πέφτει η δεύτερη… μπαίνω ξανά μέσα και πέφτει η τρίτη!
Μέσα-έξω από τον κύκλο εγώ και το ξύλο έπεφτε σύννεφο με το δάσκαλο να μου φωνάζει:
– Έχεις μια κίνηση!… Έχεις μια κίνηση!
Εγώ εξακολουθούσα να τα έχω χάσει και το ξύλο έπεφτε βροχή…
– Έχεις μια κίνηση ρε …έλα!
– Ποια;;; τον ρωτάω…
– Να μου πάρεις το μπαστούνι από τα χέρια, ρεεε!
Αυτό το όνειρο λοιπόν, έμεινε χαραγμένο στο μυαλό μου και με κατευθύνει απόλυτα τώρα που βρίσκομαι –όπως κι εσείς- μπροστά στο «ψευτοδίλημμα» των εκλογών της 7ης Ιουλίου…
Στις δημοτικές εκλογές έκανα ΕΠΙΛΟΓΗ ΜΕ ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΤΗΝ ΤΙΜΙΟΤΗΤΑ: ήμουν υποψήφιος με την «Λαϊκή Συσπείρωση», με προσωπικό μου σύνθημα: «ΕΠΕΙΔΗ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΟΥΤΕΛΟ ΖΟΥΜΕ…»
Στις βουλευτικές εκλογές της 7ης Ιουλίου, αντί να μπαινοβγαίνω στον κύκλο -όπως στο όνειρο- και να τρώω ξυλιές, η επιλογή μου θα γίνει πάλι ΜΕ ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΤΗΝ ΤΙΜΙΟΤΗΤΑ και θα είναι ΚΚΕ και με το προσωπικό μου σύνθημα συμπληρωμένο: «…και ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΟ ΜΠΑΣΤΟΥΝΙ ΑΠ’ ΤΑ ΧΕΡΙΑ…»
Και τα δυο συνθήματα μαζί μιλάνε για τιμιότητα και αγωνιστικότητα…
Δεν ανήκω στο ΚΚΕ και διαφωνώ σε πολλά (κι αυτοί μ’ εμένα…). Όμως τώρα που ο καπιταλισμός καταβροχθίζει τη ζωή μας διαλέγω αταλάντευτα να είμαι με τίμιους αγωνιστές, αναζητώντας την «χαμένη τιμή» της πολιτικής, την «χαμένη τιμή» της αριστεράς και το «κλεμμένο ψωμί» μας… Γιατί καταλαβαίνω ότι μόνο μια κίνηση έχουμε …λαέ μου, ευκολόπιστε και πάντα προδομένε: «ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΟ ΜΠΑΣΤΟΥΝΙ ΣΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΧΕΡΙΑ!!!…»
ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΟΥΛΑΣ
ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΠΥΡΓΟΥ
