Διονύσης Καλαματιανός: «Χημικά και αυταρχισμό περιλαμβάνει ο “διάλογος” της κυβέρνησης για τη δημόσια παιδεία»

Δακρυγόνα και αστυνομική βία. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού «υποδέχτηκε» εκπαιδευτικούς που πραγματοποίησαν συγκέντρωση διαμαρτυρίας, με κύριο αίτημα την άρση συγχωνεύσεων τμημάτων σε σχολεία της χώρας.

Προφανώς, η «υποδοχή» αυτή αποτελεί στοιχείο του «διαλόγου», που υποτίθεται ότι κυβέρνηση και αρμόδιος Υπουργός καλούν την εκπαιδευτική κοινότητα να συμμετέχει, δήθεν για να αναβαθμιστεί η δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση. Τελικά, η αναβάθμιση που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση αποδεικνύεται στην πράξη, πάταξη και καταστολή εκπαιδευτικών που αγωνίζονται για ένα καλύτερο δημόσιο σχολείο.

Σε λιγότερο από μια εβδομάδα θα χτυπήσει το πρώτο κουδούνι, με την κατάσταση να είναι ήδη πολύ δύσκολη. Συγχωνεύσεις σχολικών τμημάτων, αίθουσες με πάνω από 28 μαθητές, κλείσιμο σχολικών μονάδων, σοβαρά προβλήματα στη στέγαση και τη μετακίνηση εκπαιδευτικών, παλιά και επικίνδυνα σχολικά κτίρια -μέχρι και κοντέινερ που χρησιμοποιούνται για αίθουσες-, κατάργηση οργανικών θέσεων εκπαιδευτικών από τη μια βαθμίδα που βαπτίζονται «διορισμοί» σε άλλη, ελλιπείς προσλήψεις αναπληρωτών. Δυστυχώς, αυτή είναι η εικόνα που επικρατεί στο χώρο της δημόσιας εκπαίδευσης και η ευθύνη βαρύνει την κυβέρνηση. Μια κυβέρνηση που αντί να επιλύει προβλήματα όπως υποχρεούται να πράξει, οδηγεί τη δημόσια παιδεία σε περαιτέρω υποβάθμιση, αντιμετωπίζοντας εκπαιδευτικούς που διαμαρτύρονται, με χημικά και αυταρχισμό. Μια κυβέρνηση που συστηματικά ναρκοθετεί την ίδια την εκπαιδευτική διαδικασία.

Η δημόσια εκπαίδευση δεν μπορεί να αντέξει περικοπή πόρων, απαραίτητων για την ορθή λειτουργία της. Γιατί αυτό είναι που διαρκώς και μεθοδευμένα κάνει η κυβέρνηση, στο όνομα ενός δήθεν «εξορθολογισμού». Αντίθετα, χρειάζεται αύξηση της χρηματοδότησης, προκειμένου η δημόσια παιδεία να μπορεί να επιτελεί με επιτυχία τον σπουδαίο και απαιτητικό ρόλο της. Απαιτούνται πραγματικές προσλήψεις εκπαιδευτικών και κάλυψη των κενών, μείωση των μαθητών ανά τμήμα, στήριξη των εκπαιδευτικών, αναβάθμιση των σχολικών εγκαταστάσεων και υποδομών, ενίσχυση της ειδικής αγωγής. Δυστυχώς, τίποτα από όλα αυτά δεν αποτελούν πραγματικές προτεραιότητες της κυβέρνησης.