Διονύσης Καλαματιανός: «Η σκέψη μας στα παιδιά, τους πολίτες του αύριο…»

Ο αναγκαίος περιορισμός, λόγω της υγειονομικής κρίσης, μας προσφέρει την ευκαιρία ενδυνάμωσης των δεσμών της οικογένειας, την οποία δεν έχουμε στην καθημερινότητά μας με τους γρήγορους και απαιτητικούς σύγχρονους ρυθμούς.

Στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, βρίσκονται τα παιδιά. Αν και τον πρώτο λόγο τον έχουν οι ειδικοί, μέσα στη Μεγάλη Εβδομάδα, που φέτος τη βιώνουμε με διαφορετικό τρόπο, αισθάνομαι και σαν γονιός την ανάγκη να μοιραστώ τις σκέψεις μου, πιστεύοντας παράλληλα ότι η πολιτική έχει πρωταρχικό της στόχο να υπηρετεί τον πολίτη, να νοιάζεται για κάθε κύτταρο της κοινωνίας.

Τα παιδιά, άλλωστε, είναι οι αυριανοί πολίτες της χώρας μας και η ανάπτυξή τους, η παιδεία τους, η αγωγή που παίρνουν, οι αρχές και οι αξίες, με τις οποίες μεγαλώνουν, αντανακλούν άμεσα στη διαμόρφωση των προσωπικοτήτων τους και κατ’ επέκταση στη διαμόρφωση της κοινωνίας του μέλλοντος. Τα παιδιά μας σήμερα βιώνουν μια πρωτόγνωρη κατάσταση που ενδέχεται να καταστέλλει την ενέργειά τους, το δυναμισμό τους, τον ενθουσιώδη χαρακτήρα τους, τη ροπή τους προς την κινητικότητα, την ανάγκη τους για κοινωνικότητα.

Σε αυτή τη συγκυρία, είναι πολύ σημαντικό να αντιληφθούμε ότι ο χρόνος, που έχουμε τώρα με τα παιδιά μας, είναι πολύτιμος και αξίζει να τον εκμεταλλευτούμε με τον καλύτερο τρόπο. Να τα βοηθήσουμε να κατανοήσουν ότι η προσωρινή στέρηση και ο περιορισμός των δραστηριοτήτων είναι αναγκαία συνθήκη για την προστασία όλων. Συνειδητοποιώντας το, τα παιδιά μας αποκτούν αντίληψη για το τί σημαίνει αλληλεγγύη και κοινωνική υπευθυνότητα, αναπτύσσουν το αίσθημα προστασίας του κοινωνικού συμφέροντος και του αλτρουισμού. Είναι κρίσιμο, ακόμα και σε αυτές τις ηλικίες, να αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει και να υιοθετούν με ελεύθερη βούληση συμπεριφορές με κοινωνική ανταπόκριση.

Μια τόσο περιοριστική καθημερινότητα, ίσως να επιφέρει ακόμα και πλήξη, νευρικότητα, άγχος και κάποιες φορές εντάσεις μεταξύ των παιδιών και των γονιών που μένουν στο σπίτι. Ας δοκιμάσουμε να διαχειριστούμε τέτοιες καταστάσεις μυώντας τα παιδιά μας στην ενασχόληση με παιχνίδια γνώσεων, εξάσκησης της σκέψης ή άλλες δεξιότητες, περιορίζοντας δραστηριότητες που έχουν να κάνουν με οθόνες. Να ανακαλύψουμε μαζί τους παραγωγικούς τρόπους για τη διαχείριση του χρόνου.

Ας μιλήσουμε στα παιδιά μας. Ας συζητήσουμε για το παρελθόν, για τα δικά μας παιδικά βιώματα, για την παλιά μας γειτονιά χωρίς πολυκατοικίες, για πράγματα που μπορούν να διεγείρουν τη φαντασία και το ενδιαφέρον τους. Ας ακούσουμε τι έχουν να μας πουν. Είναι μια μεγάλη ευκαιρία στις μέρες του κατ’ οίκον περιορισμού να ζήσουμε περισσότερο χρόνο κοντά τους.

Ιδιαίτερα οι έφηβοι, που αναμένουν τη διαδικασία των πανελληνίων, έχουν φέτος την ανάγκη ακόμη μεγαλύτερης συμπαράστασης. Η αβεβαιότητα της εξέτασης συνοδεύεται, για πρώτη φορά, με άλλες αβεβαιότητες, όπως αυτές του χρόνου διεξαγωγής και της εξεταστέας ύλης. Η ψυχολογική και συναισθηματική τους κατάσταση έχουν ανάγκη ιδιαίτερης διαχείρισης και υποστήριξης.

Στο τέλος αυτής της πρωτόγνωρης κρίσης που βιώνουμε, είναι σημαντικό να βρεθούμε την επόμενη μέρα όλοι μαζί υγιείς, αλλά και πιο σοφοί, πιο δεμένοι, πιο αλληλέγγυοι και πιο κοινωνικά υπεύθυνοι απ’ ότι πριν. Η επόμενη μέρα θα είναι δύσκολη και πρέπει να βρει την κοινωνία μας σε συνοχή, για τους νέους αγώνες που θα χρειαστεί να δώσουμε.