Γιάννης Κουτσούκος: Το «μαξιλάρι» των 37 δισ. και ποιοι κοιμούνται τον “ύπνο του δικαίου”
Η χθεσινή ανακοίνωση της ΕΛΣΤΑΤ για την εξέλιξη των δημοσιονομικών μεγεθών την περίοδο 2016-2019 απαντά με τον καλύτερο τρόπο στην αντιπαράθεση ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ για το περίφημο «μαξιλάρι», δηλαδή τα διαθέσιμα του Ελληνικού Κράτους, που στο τέλος του 2019 ανέρχονται σε περίπου 37 δισ..
Τι λέει λοιπόν για τα βασικά μεγέθη η ΕΛΣΤΑΤ:
- Ότι τα πρωτογενή πλεονάσματα από το 2016 έως το 2019 αθροίζονται σε 30 δισ..
- Ότι την ίδια περίοδο το Δημόσιο Χρέος αυξήθηκε κατά 16 δισ., δηλαδή από 315δισ. σε 331 δισ..
- Ότι το ΑΕΠ, δηλαδή ο παραγόμενος πλούτος, αυξήθηκε την ίδια περίοδο, κατά 11 δισ. δηλαδή από 176,4 δισ. σε 187,4 δισ..
Το συμπέρασμα που προκύπτει αβίαστα από την ανάλυση αυτών των δεδομένων είναι ότι το περίφημο «μαξιλάρι» δεν προέκυψε από πόρους που προήλθαν από την ανάπτυξη, καθώς τα 11 δισ. του ΑΕΠ δεν μπορούν να δώσουν πάνω από 3-4 δισ. πρόσθετα έσοδα.
Τα 30 δισ. των πλεονασμάτων προήλθαν, κατά κύριο λόγο, από την φορολογική αφαίμαξη που επεβλήθη προκειμένου να υλοποιηθεί ο στόχος του 3,5% πρωτογενή πλεονάσματα, με το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ δέσμευσε τη χώρα ως αποτέλεσμα του 3ου αχρείαστου και του λεγόμενου 4ου μνημονίου, δηλαδή του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2016-2022.
Σε αντίθεση λοιπόν με τα «ματωμένα» πλεονάσματα, που κατήγγειλε ο κ. Τσίπρας ως αντιπολίτευση, η πολιτική του ως Κυβέρνηση οδήγησε στη συσσώρευση υπερπλεονασμάτων που καθήλωσαν την οικονομία με αφαίρεση πόρων που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για την ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή.
Ήταν δε τόσο άδικη και σε βάρος των πιο φτωχών λαϊκών στρωμάτων η φορολογική πολιτική, καθώς οι έμμεσοι φόροι, αυτοί δηλαδή που πληρώνει η λαϊκή κατανάλωση, κυρίως Φ.Π.Α. και λοιποί φόροι κατανάλωσης αυξήθηκαν κατά 5 περίπου δισ. αυτή την περίοδο. Παράλληλα, κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα δεν υπήρξε, παρά τις διακηρύξεις, από την πάταξη της φοροδιαφυγής και το λαθρεμπόριο, καθώς όχι μόνο υπήρξαν χαριστικές ρυθμίσεις, αλλά και παραγράφησαν 6-7 χιλιάδες υποθέσεις, μεταξύ των οποίων και υποθέσεις μεγάλης φοροδιαφυγής από τις περίφημες Λίστες.
Αν πρόσθετα συνυπολογίσουμε ότι ο σκληρός πυρήνας, το λεγόμενο «cash buffer», των διαθεσίμων ύψους 15,5 δισ. είναι περίπου ίσο με την αύξηση του χρέους και ότι στα διαθέσιμα συμπεριλαμβάνονται τα αποθεματικά όλων των φορέων της Γενικής Κυβέρνησης (Τ.Α., ΝΠΔΔ, ΔΕΚΟ κ.λπ.) ύψους 7 δισ. που σάρωσε ο μνημονιακός ΣΥΡΙΖΑ, τότε ναι, ισχύει ο θριαμβευτικός – έως αυτάρεσκος- τόνος των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, που δηλώνουν ότι το «μαξιλάρι» ανήκει στο Λαό, μόνο που ο Λαός και το πλήρωσε ακριβά και το χρωστάει. Κατά συνέπεια δεν μπορεί να κοιμούνται τον «ύπνο του δικαίου» πάνω στο «μαξιλάρι» που με αυτό τον τρόπο δημιούργησαν.
Αυτοί όμως οι λογαριασμοί αφορούν την περίοδο προ της κρίσης του κορωνοϊού. Τώρα πρέπει να λογαριαστούμε με το μέλλον, καθώς προτεραιότητα έχει ένα μεσο-μακροπρόθεσμο πρόγραμμα ικανό να στηρίξει την απασχόληση και την επανεκκίνηση της οικονομίας, καθώς είναι βέβαιο ότι τίποτα δεν θα είναι το ίδιο με πριν μετά τη λήξη των περιοριστικών μέτρων.
Το Κίνημα Αλλαγής έχει καταθέσει έγκαιρα συγκεκριμένες, πλήρεις και αναλυτικές προτάσεις, τόσο σε σχέση με τα κενά και τις παραλείψεις της κυβερνητικής πολιτικής, όσο και για τα επόμενα βήματα.
Η ευθύνη πλέον είναι της Κυβέρνησης, προκειμένου να αξιοποιήσει σωστά το σύνολο των προς διάθεση ποσών του αποθεματικού, κοντά στα 20 δισ., τους ευρωπαϊκούς πόρους από το ΕΣΠΑ και την ΚΑΠ, καθώς και τα νέα προγράμματα της Ε.Κ.Τ. και της Ε.Ε. για την αντιμετώπιση της κρίσης (ρευστότητα, πρόγραμμα SURE, Ταμείο Ανασυγκρότησης κ.λπ.) για αυτό το ολοκληρωμένο σχέδιο, με τη μέγιστη κοινωνική συναίνεση και πολιτική συνεννόηση.
Και για να μην κοιμάται κανείς τον «ύπνο του δικαίου», ανεξάρτητα από το ποιος προσπαθεί να οικειοποιηθεί τον σχηματισμό και τη διαχείριση του «μαξιλαριού», πρέπει να γνωρίζει ότι τα πολύ δύσκολα είναι μπροστά.
Με 200% περίπου χρέος προς ΑΕΠ στο τέλος του 2020 και 10 δισ. έλλειμμα –με βάση τις δυσοίωνες προβλέψεις – κανένα «μαξιλάρι» δεν μας σώζει, αν η Ευρώπη δεν προχωρήσει σε ένα μεγάλο Ευρωπαϊκό σχέδιο για νέες πηγές χρηματοδότησης μέσω του Ευρωομολόγου, προκειμένου έμπρακτα και αποτελεσματικά να υποστηρίξει τις οικονομίες των χωρών που υφίσταται την μεγαλύτερη δοκιμασία λόγω της κρίσης, χωρίς νέους μνημονιακούς όρους και δεσμεύσεις.
Γι’ αυτό, καλά θα κάνει ο κ. Μητσοτάκης να μην κρύβεται πίσω από τον Κόντε και τον Μακρόν, αλλά να διεκδικήσει και να διατρανώσει προς τους εταίρους μας, πως ένας λαός που μάτωσε για να αποτρέψει την άτακτη χρεωκοπία της χώρας, δεν μπορεί να ξαναγίνει μάρτυρας.
