Γράφει ο Λευτέρης Βαρουξής: Ένα βλέμμα που άγγιξε το μέλλον

Ένα βλέμμα που άγγιξε το μέλλον
Γράφει ο Λευτέρης Βαρουξής

Κοιτάζοντας στα μάτια τον Χαράλαμπο σκέφτομαι όλη αυτή την έκρυθμη (επιεικής η έκφραση) κατάσταση που επικρατεί όχι μόνο στην χώρα μας, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο.

Εδώ και κάποια χρόνια, περίπου από το 2009 όταν άρχισε η κρίση, όλα γύρω μας έχουν αλλάξει.

Ουδείς έμεινε ανεπηρέαστος. Γύρω μας άτομα δυστυχισμένα, οικογένειες δυστυχισμένες, κοινωνίες δυστυχισμένες, που παράγουν προβλήματα αντί να τα λύνουν.Όλα –ή σχεδόν όλα– είναι ασαφή και ρευστά, τουλάχιστον για τους πιο πολλούς.

Η προσδοκία για ένα καλύτερο αύριο μοιάζει να κινείται στη σφαίρα του δύσκολου ή και του ανέφικτουΠαρ΄ όλ’ αυτά, η σκέψη μας, πάνω απ’ όλα, είναι και οφείλει να είναι το πώς θα επιτύχουμε το καλύτερο για το μέλλον των παιδιών όπως ο Χαράλαμπος.

Με κοιτάζει με ένα βλέμμα διαφορετικό… Απλό, ολόφωτο, αθώο… Ένα βλέμμα που κοιτάζει στο μέλλον.Σκέφτομαι… Τι του χρωστάω/με; Τι δικαιούται; Ποιο μέλλον του αξίζει;Η Ηλεία, όπως κι ο Χαράλαμπος αξίζει ένα καλύτερο αύριο. Τελευταία κάτι δείχνει να αλλάζει. Να κινείται. Υπάρχει όραμα. Μένει να το κάνουμε πράξη.

Δεν θα σας κουράσω με τεχνικές λεπτομέρειες και με απαρίθμηση όσων πρέπει να γίνουν στον πρωτογενή τομέα, τον πολιτισμό, τον τουρισμό, τις υπηρεσίες, την επιχειρηματικότητα, τον τομέα της ενέργειας, της τεχνολογίας του περιβάλλοντος, των φυσικών πόρων, των υποδομών. Άλλωστε λίγο πολύ όλοι ξέρουμε τι πρέπει να γίνει, τι πρέπει να κάνουμε. Όλοι μαζί. Γιατί ο καθένας μόνος του δεν θα καταφέρει και πολλά.

Θα πω μόνο πως εκεί έξω υπάρχει ένα αύριο που μας ανήκει. Ας το αδράξουμε κι ας το κάνουμε όσο καλύτερο μπορούμε.Το χρωστάμε στον Χαράλαμπο, σε κάθε Χαράλαμπο.

Κλείνω με ένα απόσπασμα του Νίκου Καζαντζάκη: “Ν’ αγαπάς την ευθύνη, Να λες εγώ, εγώ μονάχος μου, Θα σώσω τον κόσμο”