Η ΕΚΤ “στρώνει” – παρεμπιπτόντως
[ad_1]
Του Γ. Αγγέλη
Σαν “ηχώ” των δηλώσεων Ντράγκι ακούστηκε στις αγορές η παρέμβαση του μέλους του Εκτελεστικού Συμβουλίου της ΕΚΤ, Ισπανού Ντε Γκουίντος, ο οποίος επανέλαβε αυτό που ο απερχόμενος πρόεδρος της ΕΚΤ κατέστησε σαφές μετά την συνεδρίαση του τελευταίου Συμβουλίου: ένας νέος κύκλος νομισματικής χαλάρωσης είναι προ των πυλών για την Ευρωζώνη.
Η πρώτη συνέπεια αυτών των δηλώσεων είναι μία “ανακούφιση” από την πλευρά των ευρωπαϊκών τραπεζών, αλλά και της ευρωπαϊκής βιομηχανίας, καθώς πίσω από τις ανακοινώσεις της ΕΚΤ κρύβεται η πεποίθηση ότι πλέον η Ευρωζώνη αντιμετωπίζει τις συνέπειες των γεωπολιτικών και εμπορικών συγκρούσεων, με αποτέλεσμα την οικονομική επιβράδυνση.
Δεύτερη συνέπεια είναι η ενίσχυση της μετακίνησης κεφαλαίων σε ασφαλείς “προορισμούς”, πράγμα που έχει οδηγήσει σε κατακόρυφη αύξηση του αριθμού των κρατικών ομολογιακών εκδόσεων που διαπραγματεύονται πλέον με αρνητικά επιτόκια…
Η τρίτη συνέπεια είναι ότι σε ένα τέτοιο περιβάλλον ευνοούνται σημαντικά οι εκδόσεις ομολόγων που, ενώ παρέχουν ασφάλεια (όπως οι ελληνικές μέχρι και το 2032), δίνουν την δυνατότητα και για δυσεύρετες στην Ευρωζώνη αποδόσεις. Τέτοιες είναι οι εκδόσεις της Ιταλίας και της Ελλάδας, παρά το γεγονός ότι οι ιταλικές διατηρούν ακόμα διαβάθμιση investment grade (την κατώτερη) από τους οίκους αξιολόγησης, ενώ αντίθετα τα ελληνικά ομόλογα παραμένουν non investment grade, αλλά με σαφή προοπτική βελτίωσης.
Η “τάση” που έχει πυροδοτήσει με τις δηλώσεις των στελεχών της η ΕΚΤ δεν είναι βραχυπρόθεσμη. Αντίθετα στις αγορές αναπτύσσεται η βεβαιότητα ότι η πορεία των οικονομικών και εμπορικών συγκρούσεων διεθνώς πιέζουν ασφυκτικά τις οικονομίες, ιδιαίτερα της εξαγωγικές όπως η ευρωπαϊκή, γεγονός που επιχειρεί να αντιμετωπίσει η ΕΚΤ επιστρέφοντας σε ένα “κλίμα” παρεμβάσεων που προδικάζουν νέο κύκλο ποσοτικής χαλάρωσης.
Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον, έχει εντοπισθεί επίσης ένα “νέο” επιμέρους χαρακτηριστικό, το οποίο σιωπηρά ενισχύει τα ελληνικά “χαρτιά”, αυτό της απαγκίστρωσης της συμπεριφοράς των αγορών μεταξύ ελληνικών και ιταλικών assets.
Παράγοντες της δευτερογενούς αγοράς σημειώνουν ότι το νέο αυτό περιβάλλον είναι πολύ ευνοϊκό για τα ελληνικά ομόλογα, αλλά ταυτόχρονα κρύβει σοβαρούς κινδύνους.
Οι εκδόσεις που έχουν γίνει μέχρι σήμερα στοχεύουν στο να διαβεβαιώσουν τους επενδυτές ότι οι εκδόσεις και οι αποδόσεις θα συνεχίσουν να διασφαλίζουν γι’ αυτούς ότι δεν θα “παγιδευτούν” σε νέες ζημιές σε περίπτωση αναταραχής της αγοράς.
Το “παιχνίδι” της οικοδόμησης εμπιστοσύνης έχει διατηρήσει μέχρι στιγμής την προσέλκυση κεφαλαίων σε σχετικά υψηλά επίπεδα (5 δισ. ευρώ από τις αρχές του έτους). Αλλά θα μπορούσε να καταρρεύσει πολύ εύκολα, εάν οι επόμενες εκδόσεις δεν συντηρήσουν αυτή την “λογική”…
