Ιερός Ναός Αγίου Σπυρίδωνος Πύργου: «Αφιέρωμα στην Αγία και Μεγάλη Πέμπτη»

Αγαπητοί μας Χριστιανοί, προχωρώντας την περιδιάβασή μας μέσα στην Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα, τέταρτος σταθμός αυτής είναι η σημερινή Αγία και Μεγάλη Πέμπτη. Tην Μεγάλη Πέμπτη αναβιώνονται στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας, τα γεγονότα της τελευταίας ημέρας της ζωής του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού στη Γη. Την Μ. Πέμπτη εισερχόμαστε ποιο κοντά στα πάθη και τις ατιμώσεις του Χριστού. Είναι πολλά βέβαια τα γεγονότα και οι πράξεις που πρέπει να δούμε. Ας δούμε λοιπόν τι μας προβάλει αυτή την ημέρα η Αγία μας Εκκλησία; Ποία γεγονότα ζωντανεύουν ξανά μπροστά μας; Πως αυτά συνδέονται με τη ζωή του κάθε Χριστιανού;

Την Αγία και Μεγάλη Πέμπτη 4 γεγονότα προβάλλονται στο Συναξάρι:
1) Ο Ιερός νιπτήρας,
2) Ο Μυστικός Δείπνος,
3) Η υπερφυής προσευχή του Κυρίου και
4) Η προδοσία του Ιούδα.

Όχι ένα, αλλά τέσσερα διαφορετικά περιστατικά έρχονται στη μνήμη μας. Ποίο να πρωτοαναφέρουμε; Το καθένα από αυτά παίζει ξεχωριστό ρόλο στην έκβαση του Θείου Πάθους. Όλα σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα με το πρόσωπο του Θεανθρώπου. Μήπως ο Χριστός δεν είναι Αυτός που πλένει τα πόδια των μαθητών του, δεικνύοντας σε όλους μας την άκρα Ταπείνωσή Του; Μήπως ο Κύριος δεν είναι Αυτός που συντρώγει μετά των μαθητών Του στο τελευταίο δείπνο μαζί τους, πριν το εκούσιο πάθος Του; Μήπως Εκείνος δεν είναι που λίγο πριν συλληφθεί, προσευχήθηκε στον επουράνιο πατέρα Του; Μήπως Αυτόν δε σπεύδει να προδώσει στους Γραμματείς και στους Φαρισαίους για τριάκοντα αργύρια ο μαθητής του, ο Ιούδας ο Ισκαριώτης;

Τα «τριάκοντα αργύρια» στα οποία αναφέρεται η Καινή Διαθήκη ακούγονται σαν μικρό ποσό. Και σίγουρα, αν υπολογίζει κανείς ότι με αυτά πουλήθηκε μια ζωή. Ήταν όμως όντως λίγα τα λεφτά; Πόσα άξιζαν, πόσα αξίζουν αυτά τα «αργύρια»; Και: Υπήρχε καθόλου αυτό το νόμισμα; Στην παλιά εκδοχή της Βίβλου, που ήταν γραμμένη στα αρχαία ελληνικά, η λέξη «αργύρια» είναι συνώνυμη με τα ασημένια κέρματα. Αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι επρόκειτο για τα λεγόμενα Σέκελ της Τύρου (αργυρά τετράδραχμα), που είχαν βάρος 15 γραμμάρια το καθένα. Αναλόγως της κατάστασης στην οποία βρίσκονται, ένα τέτοιο κέρμα αξίζει σήμερα από 200 έως 500 ευρώ.

Οι νομισματικοί ιστορικοί δυσκολεύονται να αναλύσουν την αγοραστική δύναμη του αργυρίου σε σχέση με «καλάθι» καταναλωτικών ειδών των Αρχαίων Ρωμαίων, καθώς οι κοινοί θνητοί έκαναν εμπόριο με φυσικούς πόρους: δέκα ουγκιές λαδιού για παράδειγμα έναντι ενός ζεύγους σανδαλιών. Οι ειδικοί επισημαίνουν πως, αν μπορεί να συγκριθεί το αργύριο εκείνης της εποχής με τα σημερινά νομίσματα, τότε μιλάμε για τριακόσια έως τετρακόσια ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί με την τιμή ενός Σέκελ της Τύρου. Επομένως, ο Ιούδας εισέπραξε ένα ποσό που μεταφράζεται σε 10.000 ευρώ περίπου. Με αυτά μπορεί να αγοράσει κάποιος ένα μικρό αυτοκίνητο σήμερα»!

Ο Διδάσκαλος Κύριος ζώνεται το λέντιο (ποδιά) και πλένει τα πόδια των μαθητών του, πριν καθίσουν όλοι στο Μυστικό Δείπνο. Μόνος του βάζει νερό σε ένα δοχείο, τους πλένει όλους και στο τέλος τους σκουπίζει. Ταπεινώνει τον εαυτό του ενώπιον των μαθητών Του. Τους διακονεί με αυταπάρνηση, χωρίς να σκέπτεται τη θέση του. Εξάλλου οι πρωτοκαθεδρίες είναι ξένες ως προς την Χριστιανική διδασκαλία, αφού ο Ίδιος ο Χριστός διακήρυξε: «Όποιος θέλει να είναι πρώτος, θα πρέπει να επιδιώκει να είναι τελευταίος».(Λουκ.ιγ΄,30).

“Ὑμεῖς φωνεῖτέ με, ὁ Διδάσκαλος καὶ ὁ Κύριος, καὶ καλῶς λέγετε· εἰμὶ γάρ. εἰ οὖν ἐγὼ ἔνιψα ὑμῶν τοὺς πόδας, ὁ Κύριος καὶ ὁ Διδάσκαλος, καὶ ὑμεῖς ὀφείλετε ἀλλήλων νίπτειν τοὺς πόδας. ὑπόδειγμα γὰρ δέδωκα ὑμῖν, ἵνα καθὼς ἐγὼ ἐποίησα ὑμῖν, καὶ ὑμεῖς ποιῆτε”. (Ἰω. ιγ’ 13-15). Σεῖς μὲ ὀνομάζετε, ὁ Διδάσκαλος καὶ ὁ Κύριος καὶ καλὰ λέτε. Διότι πράγματι εἶμαι. ᾿Εάν, λοιπόν, ἐγώ, ὁ Κύριος καὶ ὁ Διδάσκαλος, ἔπλυνα τὰ πόδια σας, ὀφείλετε καὶ σεῖς μὲ ταπεινοφροσύνη καὶ ἀγάπη νὰ πλύνετε ὁ ἔνας τοῦ ἄλλου τὰ πόδια. Διότι ἐγὼ σᾶς ἔδωσα ἕνα τέλειον παράδειγμα, νὰ πράττετε καὶ σεῖς ὅπως καὶ ἐγὼ ἔπραξα εἰς σᾶς.

Μετά τον Ιερό νιπτήρα επακολουθεί ο Μυστικός δείπνος. Πραγματοποιείται εκείνο το τελευταίο τραπέζι, πριν το Θείο Πάθος. Πόσες φορές είχαν τη δυνατότητα οι μαθητές να συνφάγουν με το Διδάσκαλό τους; Πολλές! Τώρα όμως είναι η τελευταία και η πιο ουσιαστική, διότι, πέραν των τελευταίων υποθηκών του προς αυτούς, τους παραδίδει το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Τους προσφέρει απλόχερα τον άρτο και τον οίνο, τα οποία από εδώ και στο εξής ‘‘εις ανάμνηση Αυτού’’ θα είναι το πανάχραντο Σώμα και το πανάγιο Αίμα του. Ο Μυστικός Δείπνος έμελλε να είναι η απαρχή κάθε Θείας Λειτουργίας. Η κάθε Aγία Tράπεζα oρθόδοξου Ναού δεν είναι παρά εκείνο το τραπέζι του Μυστικού Δείπνου, όπου άπαντες οι χριστιανοί γεύονται τον γλυκύτερο Αμνό και τον γλυκύτερο οίνο, το Σώμα και το Αίμα του Χριστού.

Το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, το ποιο βασικό μυστήριο, της βρώσης και πόσης του Σώματος και του Αίματος του Χριστού, θέλει προσοχή όταν πλησιάζουμε. Μπορεί να είναι φάρμακο αθανασίας αλλά και καταδίκης. Αυτός που δεν διακρίνει και δεν ερευνά την ψυχή του, έχει αμαρτήσει. Χρειάζεται προετοιμασία, πνευματική και κάθαρση από τα αμαρτήματά μας, για να προσέλθουμε ανεμπόδιστα. Αλλιώς καταλήγουμε στον πνευματικό θάνατο και την απώλεια…

Στη συνέχεια, μετά τον δείπνο, ακολουθεί η συνταρακτική αποκάλυψη από μέρους του Χριστού της προδοσίας Του. Κανένας βέβαια δεν το αντιλήφθηκε παρά μόνο ο Ιούδας, ο οποίος έφυγε από το τραπέζι. Έτρεξε να εκτελέσει την προδοσία. Μια βέβηλη και σκοτεινή πράξη γίνεται σε βάρος ενός αθώου! Και όχι από έναν αδαή, αλλά από αυτόν που συνεχώς γινόταν αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυρας της Θεότητος του Ιησού. Πόσα θαύματα αλήθεια δεν έζησε; Πόσες θεραπείες ανίατων ασθενειών δεν είδε; Αν και βίωσε τόσα θαυμαστά, το πάθος της φιλαργυρίας σκοτίζει το νου του και τον οδηγεί στη φοβερή προδοσία.

Πολλές φορές τα χρήματα προδίδουν φιλίες, προδίδουν σχέσεις μαθητείας για το συμφέρον ή μια πληρωμή σε βάρος άλλου. Ο Ιούδας, αν και μεταμελήθηκε τη πράξεως του, δεν πήγε να ζητήσει συγχώρεση, μένοντας στο ανθρώπινο πάθος. Μεγάλο κακό προξενεί η φιλαργυρία, και πολλά κακά φέρνει στη ψυχή μας. Ο Ιούδας αν και δεν αρνήθηκε ότι ήταν μαθητής του Χριστού, οδηγήθηκε στην απώλεια. Αντίθετα ο Απόστολος Πέτρος, με τα επιφανειακά μεγάλα λόγια, που θα έδινε και την ζωή του ακόμα, τον αρνήθηκε τρεις φορές. Στη συνέχεια όμως μετάνιωσε και έκλαψε πικρά για αυτήν του την πράξη. Η αναγνώριση των σφαλμάτων μας είναι αρχή της Μετανοίας μας.

Αυτή την ημέρα, εκτός των όσων προαναφέραμε, μνημονεύεται και η Αρχιερατική προσευχή. Ο Χριστός νιώθει την ανάγκη να επικοινωνήσει με τον Πατέρα του. Πρόκειται για μια αγωνιώδη προσευχή, προτού εισέλθει στον επίπονο και επώδυνο δρόμο των παθών. Ο Χριστός, αν και πρόκειται σωματικά να εγκαταλείψει σε λίγα εικοσιτετράωρα τους μαθητές του, πνευματικά θα είναι πάντα κοντά τους. Το ίδιο συμβαίνει και με μας, όταν μέσα από τα μυστήρια και την πράξη της Εκκλησίας μας ζει ο Κύριος. Αρκεί εμείς να τον βάλλουμε στην καρδιά μας! Να μην τον προδίδουμε με τις πράξεις μας, αλλά να τον εμπιστευόμαστε. Να μην συμπεριφερόμαστε ως άλλος Ιούδας στην ζωή μας, όταν ως μέλη της Εκκλησίας, βιώνουμε ένα παντοτινό θαύμα, αυτό της Θείας Κοινωνίας!

ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΣΤΑΥΡΟΑΝΑΣΤΑΣΙΜΗ ΠΟΡΕΙΑ!
ΕΚ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ