Δημήτρης Κωνσταντόπουλος: Μονόδρομος η επαναφορά αρμοδιοτήτων δασοπυρόσβεσης στο Δασαρχείο …
Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΔΙΑΔΟΧΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΠΤΙΚΕΣ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ ΗΜΕΡΩΝ
Μονόδρομος η επαναφορά αρμοδιοτήτων
δασοπυρόσβεσης στο Δασαρχείο …
Οι λανθασμένες αποφάσεις του παρελθόντος «πληρώνονται» σήμερα και μας ανησυχούν για το αύριο του τόπου και των επόμενων γενιών
Στην πορεία της ζωής μου γεννημένος σε ένα μικρό χωριό περιτριγυρισμένο από πευκοδάσος στην Ηλεία, έχω βιώσει πολλές πυρκαγιές συμμετέχοντας σε αρκετές από αυτές για την κατάσβεσή τους. Μια πυρκαγιά σίγουρα ανάβει εύκολα αλλά δύσκολα σβήνει… Πολύ περισσότερο αν δεν την προλάβεις στο ξεκίνημά της.
« Πύρινη λαίλαπα… πύρινος όλεθρος…. Περιβαλλοντική καταστροφή … πύρινη «επιδρομή» κόλαση….» λέξεις που έχω ακούσει επανειλημμένα κάθε καλοκαίρι στην χώρα μου αλλά και στον τόπο μου την Ηλεία.
Κλιματική αλλαγή και ανεύθυνες κακουργηματικές πράξεις συμπολιτών μας. Τυχαίο ;; Ότι και να είναι το αποτέλεσμα και οι επιπτώσεις του αντικτυπούν στον ίδιο τον ΑΝΘΡΩΠΟ, σε όλους εμάς!
Ανθρώπινε ς ζωές που χάνονται, οικολογικές καταστροφές με απέραντες δασικές εκτάσεις που εξαφανίζονται, απώλειες κατοικιών, χαμένοι κόποι μιας ολόκληρης ζωής, αγροτικές βιοποριστικές καλλιέργειες που καίγονται και επιχειρήσεις που από την μια στιγμή στην άλλη πλήττονται καθοριστικά και ανεπανόρθωτα….
Την ελπίδα και το πράσινο που μας δίνει ζωή αντικαθιστούν το μαύρο και η στάχτη… ο όλεθρος!
Θλίβομαι και πονώ όταν βλέπω ότι κάθε χρόνο είμαστε στο ίδιο έργο θεατές…
ΑΠΟ ΤΟ 2007
ΣΤΟ 2021…
Από τότε το 2007 στο σήμερα το 2021 για την Ηλεία… Τότε ζήσαμε τις πυρκαγιές με τεράστιο κόστος όταν είχαμε δεκάδες απώλειες συμπατριωτών μας. Σήμερα σε αυτές τις φωτιές κάτι τέτοιο ευτυχώς δεν συνέβη. Αλλά τι και αν πέρασαν δεκατέσσερα (14) χρόνια ; Ήταν σαν να μην πέρασε ούτε μια μέρα! Ο τρόμος και το άγχος των αρμοδίων για την Αρχαία Ολυμπία ώστε ν α μην καεί η ναυαρχίδα του Ολυμπισμού και του Πολιτισμού μας.
Και οι πολίτες ανά τον κόσμο έδωσαν από το υστέρημά τους και μέσα από την ψυχή τους ότι δυνατότητα είχαν με συγκινητικό τρόπο, ακόμη και ένα ευρώ ευαισθητοποιημένοι από το δράμα που περνούσαμε…
Το «κύμα» υποστήριξης συγκέντρωσε αποκλειστικά για την Ηλεία πάνω από 200 εκατομμύρια ευρώ (!) με στόχο την ανασυγκρότησή μας.
Ποιος λοιπόν τα είδε ;
Που είναι οι μελέτες και τα έργα αποκατάστασης στην Ηλεία; Όσες κυβερνήσεις και αν πέρασαν από τότε δεν πήραμε απολύτως καμία απάντηση…
Το μόνο που είδαμε ήταν δηλώσεις. Κάθε μορφής και είδους….
ΟΤΑΝ ΧΤΥΠΑ Η ΚΑΜΠΑΝΑ
ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΑΣ …
Όταν ήμουν μικρός θυμάμαι όταν χτυπούσε η καμπάνα στο χωριό μου για κατάσταση έκτακτης ανάγκης από πυρκαγιά, σήμαινε την συγκέντρωση όλων στην πλατεία του χωριού. Με καθοδηγητή το Δασαρχείο αναλαμβάναμε δράση κατά μέτωπο στη φωτιά με κάθε μέσο. Και πάντα από ότι θυμάμαι επίσης δεν έπαιρνε διαστάσεις η πυρκαγιά.
Σήμερα αντιθέτως είτε χτυπά η καμπάνα του χωριού είτε η τεχνολογία στέλνει το μήνυμα, αυτό είναι η εγκατάλειψη της περιοχής με την πυρκαγιά να επεκτείνεται καταστρέφοντας στο διάβα της ανενόχλητη!!
Και το ερώτημα που βασανίζει την σκέψη μου είναι : Πρόληψη και δασοπυρόσβεση είτε πέτυχε είτε απέτυχε μπορεί να είναι αρμοδιότητα του Πυροσβεστικού Σώματος;
Εκ του αποτελέσματος συνάγεται ότι η πυρόσβεση σε αστική περιοχή είναι αρμοδιότητα της Πυροσβεστικής. Αλλά η πυρόσβεση σε δασική περιοχή πρέπει να είναι αποκλειστικά αρμοδιότητα του Δασαρχείου για πολλούς και συγκεκριμένους λόγους. Θεωρώ τραγικό λάθος που το Δασαρχείο δεν εμπλέκεται και εδώ αποδεικνύεται ότι το «πληρώνουμε ακριβά…»
Η επαναφορά λοιπόν των συγκεκριμένων αρμοδιοτήτων στο Δασαρχείο είναι μονόδρομος. Τα υπόλοιπα δεν αποτελούν παρά δηλώσεις για αποφυγή ή κάλυψη ευθυνών και ημίμετρα παροδικά.
Η καταστροφή έστω και μιας κατοικίας από πυρκαγιά – χωρίς να μπαίνω εδώ στη διαδικασία για το πως κτίσθηκε ένα σπίτι μέσα στο δάσος – έχει τέτοιο κόστος που δεν ανταποκρίνεται σε οποιαδήποτε αποζημίωση του κράτους που όπως γνωρίζουμε έχει ανακοινωθεί. Ο ιδιοκτήτης ενός σπιτιού ή μια οικογένεια ξαφνικά βρίσκεται στο δρόμο. Κόποι μιας ζωής γίνονται στάχτη και δεν ξαναδημιουργούνται απλά και εύκολα…
Όμως ναι ! Μεγάλη ευθύνη και της Αυτοδιοίκησης που δρα χωρίς πρόληψη. Παρακολουθώ τον Δήμο Ήλιδας και στα χωριά που συνεχώς επισκέπτομαι ο Δήμος δεν τηρεί καν ούτε τρία βασικά προληπτικά μέτρα.
Ο καθαρισμός περιμετρικά αλλά και εντός των χωριών με αντιπυρικές ζώνες είναι ανύπαρκτος. Όπου και αν κοιτάζω επίσης δεν βλέπω να υπάρχουν πυροσβεστικοί κρουνοί, και να λειτουργούν για να προστατεύουν τους οικισμούς μας.
Ακαθάριστοι είναι και οι αγροτικοί δρόμοι που εκτός των άλλων είναι και απροσπέλαστοι από Πυροσβεστικά οχήματα! Εκεί λοιπόν σκέπτομαι πως αν δεν αγαπάς τον τόπο σου τότε δεν υπάρχει μέλλον.
Ως υποψήφιος δήμαρχος Ήλιδας και ευελπιστώ και ως πρώτος πολίτης του Δήμου μας με την στήριξη των συμπολιτών μας, δεν θα επιτρέψω ποτέ τέτοια επικίνδυνη εγκατάλειψη και αδιαφορία.
Η πρόληψη απαιτείται για να κάνουμε τη ζωή μας εύκολη και παράλληλα να την προστατεύουμε. Η πρόληψη όμως πολλές φορές γίνεται … άγνωστη λέξη για τους αρμοδίους!
