New York Times: Ποιοι εμπνεύστηκαν το κυριακάτικο εξώφυλλο που συγκλόνισε με τα ονόματα των νεκρών από τον covid 19

«Alan Lund 81, Ουάσινγκτον, ένας μαέστρος με το «πιο εκπληκτικό μουσικό αυτί… », Theresa Elloie, 63 ετών, Νέα Ορλεάνη, φημισμένη για την επιχείρηση της που κατασκευάζει καρφίτσες με λεπτομέρειες και κορσάζ…», «Florencio Almazo Morán, 65 ετών, Νέα Υόρκη, ένας στρατός από μόνος του…», «Coby Adolph, 44, Σικάγο, επιχειρηματίας και λάτρης της περιπέτειας…».

Ονόματα, για την ακρίβεια χίλια, όλα ανθρώπων που μέχρι πριν λίγες εβδομάδες ζούσαν ανέμελοι και τώρα δεν υπάρχουν πια.

Ένας καμβάς ονομάτων σε μαυρόασπρο φόντο με λίγες λέξεις για τον καθένα, χωρίς τίποτε άλλο κατέλαβε το κυριακάτικο εξώφυλλο των New York Times σήμερα. Δεν χρειάστηκαν άρθρα, ρεπορτάζ, κάποιο story ή φωτογραφίες για την πρώτη σελίδα της εμβληματικής εφημερίδας.

Υπάρχει μόνο μια λίστα: μια μακροσκελής, επίσημη λίστα με άτομα των οποίων οι ζωές χάθηκαν από την πανδημία του κορωνοϊού.

Καθώς ο αριθμός των θανάτων από τον Covid-19 στις Ηνωμένες Πολιτείες πλησιάζει τους 100.000, έναν αριθμό που αναμένεται να γίνει πραγματικότητα τις επόμενες μέρες, οι συντάκτες των Times σκέφτηκαν πώς να σηματοδοτήσουν το απαίσιο αυτό αριθμητικό ορόσημο.

Ποιοι ήταν και πώς έζησαν

Η Simone Landon, αρχισυντάκτης του τμήματος γραφικών της εφημερίδας, επιθυμούσε κάτι αντιπροσωπευτικό του αριθμού αυτού, δοσμένο με τέτοιο τρόπο ώστε να αποτυπώνει τόσο την απεραντοσύνη όσο και την διαφορετικότητα των ζωών που χάθηκαν.

Πολλά τμήματα της εφημερίδας καλύπτουν εδώ και μήνες πολύ δυνατά την πανδημία του κορονωϊού για μήνες, όμως η κυρία Landon και οι συνάδελφοί της συνειδητοποίησαν ότι «τόσο μεταξύ μας όσο και στο ευρύ αναγνωστικό κοινό υπάρχει κάποια κόπωση σε ότι αφορά τα δεδομένα».

«Ξέραμε ότι πλησιάζαμε αυτό τον αριθμό-ορόσημο και γνωρίζαμε ότι πρέπει να υπάρχει κάποιος τρόπος να τον αναδείξουμε».

Μόνο που τοποθετώντας 100.000 κουκκίδες ή φιγούρες σε μια σελίδα «δεν σας λέει πραγματικά για το ποιοι ήταν αυτοί οι άνθρωποι, τις ζωές που έζησαν, τι σημαίνει για εμάς ως χώρα» είπε η κα Landon.

Έτσι, της προέκυψε η ιδέα της συλλογής νεκρολογιών και ειδοποιήσεων θανάτου θυμάτων του Covid-19 από εφημερίδες-μεγάλες και μικρές-σε ολόκληρη τη χώρα, ώστε να επιλεγούν συγκινητικά αποσπάσματα από αυτές.

Ο Alain Delaquérière, ρεπόρτερ-ερευνητής, συνδύασε διάφορες πηγές στο Διαδίκτυο για νεκρολογίες και ειδοποιήσεις θανάτου από τον Covid-19 και συγκέντρωσε μια λίστα με σχεδόν χίλια ονόματα από εκατοντάδες εφημερίδες.

Οι άνθρωποι πίσω από το εξώφυλλο

Μια ομάδα συντακτών από όλη την αίθουσα ειδήσεων των New York Times, με την βοήθεια τριών νέων δημοσιογράφων που κάνουν το μεταπτυχιακό τους, διάβασε και απομόνωσε μικρές φράσεις που απεικόνιζαν τη μοναδικότητα της κάθε χαμένης ζωής, μια μικρή προσωπική ταυτότητα για το τι έκαναν αυτοί οι άνθρωποι.

Η κυρία Landon συνέκρινε το αποτέλεσμα με μια «πλούσια ταπισερί» που δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να την «υφάνει» μόνη της.

Ο Clinton Cargill αρχισυντάκτης των Times για όλα τα γραφεία της εφημερίδας στις ΗΠΑ ήταν ο συνοδοιπόρος σε ότι αφορά την επιμέλεια των κειμένων για το εγχείρημα της κυρίας Landon. Έτεροι παίκτες-κλειδιά στο project ήταν ο Matt Ruby, υπεύθυνος του Digital News Design, η Annie Daniel, μηχανικός λογισμικού. και οι γραφίστες Jonathan Huang, Richard Harris και Lazaro Gamio.

Ο Andrew Sondern, art director της εφημερίδας ήταν αυτός που σχεδίασε το τελικό εξώφυλλο της σημερινής Κυριακής.

Ο Marc Lacey, συντάκτης είχε προειδοποιήσει τον Tom Bodkin, διευθυντή δημιουργικού των Times, ότι το νούμερο-ορόσημο θα έρθει. «Ήθελα να βγει κάτι που οι άνθρωποι θα βλέπουν μετά από 100 χρόνια για να κατανοήσουν αυτά που ζούμε εμείς τώρα», τόνισε ο Lacey σε ένα email.

Για το εμβληματικό σημερινό πρωτοσέλιδο της έντυπης έκδοσης ξεχώρισαν δύο ιδέες: Η πρώτη είχε να κάνει με ένα σύμπλεγμα πλέγμα εκατοντάδων εικόνων ανθρώπων που είχαν χάσει τη ζωή τους από τον Covid-19 και η δεύτερη, μια ιδέα «όλων των ανθρώπων», είπε ο κ. Bodkin. Όποια και αν ήταν η τελική προσέγγιση που επιλέχθηκε «θέλαμε να καταλαμβάνει ολόκληρη την πρώτη σελίδα».

Η ιδέα όλων των ανθρώπων ήρθε στο προσκήνιο. Μια τέτοια επιλογή «θα ήταν εξαιρετικά δραματική», είπε.

Το πρώτο εξώφυλλο χωρίς εικόνες εδώ και 40 χρόνια

Στο site των New York Times οι αναγνώστες μπορούν να μετακινηθούν προς τα κάτω για να δουν τα ονόματα, τις μικρές φράσεις που περιγράφουν τους ανθρώπους αυτούς και ένα δοκίμιο που γράφτηκε από τον Dan Barry, δημοσιογράφο και αρθρογράφο της εφημερίδας. Ο αριθμός «εκατό χιλιάδες» περνάει ξανά και ξανά μπροστά από τα μάτια των αναγνωστών.

Ο κ. Bodkin είπε ότι δεν θυμόταν καμία πρώτη σελίδα χωρίς εικόνες κατά τη διάρκεια των 40 χρόνων που είναι στους Times, «αν και υπήρξαν μερικές σελίδες με κάποια γραφικά μόνο» είπε, προσθέτοντας συνάμα, «Αυτό είναι σίγουρα το πρώτο στη σύγχρονη εποχή».

Το πρώτο εξώφυλλο που περιέχει μόνο ονόματα, όσα περισσότερα μπορούσαν να χωρέσουν για ζωές που χάθηκαν, μαζί με λίγες λέξεις, για να μάθουμε ποιοι ήταν και το πιο σημαντικό, να μην ξεχάσουμε…