Ο Δημήτρης Κουτσούμπας από τον Πύργο: Να δυναμώσει ο αγώνας για να απεγκλωβιστούμε από το ΝΑΤΟ και για το ξήλωμα των βάσεων (Photos- BINTEO)

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Σήμερα εδώ, με την ευκαιρία των εγκαινίων της βιβλιοθήκης – αναγνωστηρίου, αλλά και με τη συμπλήρωση 100 και πλέον χρόνων του ΚΚΕ, η σκέψη μας πάει σ’ όλους εκείνους που με τον αγώνα τους και το αίμα τους στέριωσαν τις ρίζες του Κόμματος μέσα στο λαό.

Ο σύντροφος Αντώνης Αντωνακόπουλος ήταν ένας απ’ αυτούς, που έβαλαν το δικό τους κόκκινο λιθαράκι στο δρόμο για να βαδίσουμε εμείς οι επόμενοι. Ο σύντροφος Αντώνης δεν μάς αφήνει μόνο αυτό το νεοκλασικό κτίριο, που αποτελεί σημείο αναφοράς, πραγματικό στολίδι για την πόλη του Πύργου. Είμαστε ιδιαίτερα ευγνώμονες για αυτό.

Θέλουμε με την εκδήλωση αυτή να τιμήσουμε τη μνήμη του, καθώς και τη μνήμη της συντρόφου του Louise Baily (Λουίζ Μπαγί), για τη μεγάλη αυτή δωρεά τους.

Μάς αφήνει όμως και μια πλούσια παρακαταθήκη αγώνα σε δύσκολους καιρούς, πάντα μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ. Θεωρούμε ότι η σημερινή μας εκδήλωση είναι ελάχιστη ένδειξη τιμής και έμπρακτης αναγνώρισης του έργου και της προσφοράς ενός σπουδαίου Ηλείου κομμουνιστή, επιφανούς και εξέχοντα δημιουργού, μεγάλου επιστήμονα και πανεπιστημιακού δασκάλου, με σπουδές και διακρίσεις στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό, με πλούσιο επιστημονικό – συγγραφικό έργο.

Πιστεύουμε ότι η δημιουργία και λειτουργία στο νεοκλασικό αυτό κτίριο στη γενέτειρα πόλη του, στον Πύργο, βιβλιοθήκης – αναγνωστηρίου, που περιλαμβάνει την πλούσια βιβλιοθήκη του με όλα τα ανεκτίμητης αξίας συγγράμματά του και άλλα σπουδαία βιβλία του, θα αποτελέσει ένα σημαντικό τόπο συγκέντρωσης κυρίως για τις νεότερες γενιές. Εδώ θα μπορούν να μελετούν, να διδάσκονται και να μορφώνονται, αλλά και να παραδειγματίζονται από τη δράση τέτοιων συντρόφων.

Ο σύντροφος Αντώνης ήταν μια σπάνια και πολύπλευρη προσωπικότητα που έδρασε ως επαναστάτης διανοούμενος. Δεν είδε ουδέτερα, αταξικά και αφηρημένα την κοινωνική πραγματικότητα. Με όπλο την επαναστατική γνώση αναγνώρισε στο πρόσωπο των εκμεταλλευομένων τις δυνάμεις της κοινωνικής ανατροπής. Εντάχθηκε απόλυτα, αταλάντευτα στο πλευρό της εργατικής τάξης, του λαού. Σ’ αυτόν τον λαό αναφερόταν η πολιτική και κοινωνική του δράση. Σ’ αυτόν προσφερόταν η επιστημονική και κοινωνική του σκέψη.

Με τον ίδιο αταλάντευτο, λιτό και απόλυτο τρόπο απάντησε στο ερώτημα της πολιτικής ένταξης. Εντάχθηκε στο ΚΚΕ το 1940, στρατευμένος, εν γνώσει των συνεπειών. Η τοποθέτησή του αυτή ήταν αποτέλεσμα συνειδητής επιλογής. Δεν ενήργησε από προσωπικό υπολογισμό. Δεν διεκδίκησε τίποτα για τον εαυτό του. Απαίτησε το αυτονόητο.

Ο επαναστάτης διανοούμενος να αποδεικνύει πρωτίστως στον εαυτό του ότι ο λόγος του και η πράξη του είναι επαναστατική, κάθε στιγμή, κάθε ώρα, κάθε μέρα, όλη τη ζωή.

Ο σ. Αντώνης καταγόταν από μια εύπορη μεσοαστική οικογένεια και θα μπορούσε ο ίδιος να απολαύσει μια ήσυχη και άνετη ζωή, αν είχε ακολουθήσει άλλο δρόμο. Όμως δεν ακολούθησε τον εύκολο δρόμο που θα μπορούσε άνετα να έχει επιλέξει. Οι μεγάλες ταξικές αντιθέσεις που έβλεπε γύρω του τον επηρέασαν βαθύτατα.

Δεν θα μπορούσε, ωστόσο, μόνο η γνωριμία του με τις επαναστατικές ιδέες, η επαφή του με τη μαρξιστική – λενινιστική γνώση, να τον οδηγήσει από μόνη της, ώστε να γίνει ατρόμητος και ικανός κομμουνιστής, αν δεν συνενώνονταν με την άμεση πρακτική συμμετοχή του σε όλες τις μορφές της ταξικής πάλης.

Όπως ο ίδιος αναφέρει στο βιογραφικό του, που κατέθεσε το 1984 για την αναγνώριση της δράσης του στην ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση:

«Μετά την κατάρρευση του μετώπου και τον ερχομό των δυνάμεων Κατοχής, και πριν ακόμα ιδρυθεί το ΕΑΜ, μαζί με άλλους νέους του Πύργου, οργανωθήκαμε σε αντιφασιστική εθνικοαπελευθερωτική οργάνωση…

Όταν στις 27/9/1941 ιδρύθηκε το ΕΑΜ, εγώ και πολλοί άλλοι πατριώτες του νομού Ηλείας…όχι μόνο περάσαμε στο ΕΑΜ, αλλά ήμαστε ιδρυτές του ΕΑΜ Νομού Ηλείας. Εγώ δε προσωπικά, ήμουνα δεύτερος γραμματέας της νεολαίας του ΕΑΜ Πύργου…»

Ο σύντροφος Αντώνης Αντωνακόπουλος σε νεαρή ηλικία, μόλις τέλειωσε το Γυμνάσιο και γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, εντάχθηκε στις γραμμές του ΚΚΕ. Έκτοτε διέγραψε μια πολυσήμαντη αγωνιστική πορεία και δράση με διώξεις και φυλακίσεις όλη τη διάρκεια της Κατοχής.

Αποκορύφωμα ήταν η σύλληψή του από τη Γκεστάπο και τους Ταγματασφαλίτες το Φλεβάρη του 1944 και η καταδίκη του σε θάνατο από το στρατοδικείο της Πάτρας. Η εκτέλεσή του αποσοβήθηκε ύστερα από παρεμβάσεις παραγόντων της περιοχής, ακόμη και του Μητροπολίτη Ηλείας Αντωνίου, που συμμετείχε στο ΕΑΜ Πελοποννήσου.

Αλλά και μετά την απελευθέρωση, συνεχίζονται οι διώξεις του. Έτσι, τον Ιούνη του 1946 συλλαμβάνεται και πάλι και αρχίζει μια νέα περίοδος φυλακών και εξορίας, που κράτησε πάνω από 10 χρόνια, μέχρι το 1957.

Μετά την αποφυλάκισή του, το 1957, επιστρέφει στη Νομική Σχολή, αποφοιτά το 1960 και ασκεί το επάγγελμα του δικηγόρου στην Αθήνα. Με τη χούντα το 1967 αναγκάζεται να αυτοεξοριστεί στο Παρίσι. Εκεί συνέχισε τις σπουδές του στη Σορβόνη, συγγράφοντας βιβλία, εκπονώντας μελέτες και εργασίες και καταξιώνεται ως επιστήμονας.

Επιστρέφει στην Ελλάδα και το 1980 εκλέγεται καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών και Διεθνών Σπουδών. Εξακολουθεί να ασχολείται με την έρευνα και τη μελέτη και να συγγράφει έως το θάνατό του το 1993.

Ο σ. Αντώνης Αντωνακόπουλος θέλησε να δει και είδε την επιστήμη ως πηγή γνώσης, κοινωνικής χειραφέτησης, ανθρώπινης πληρότητας, λαϊκού πλούτου ενταγμένη στην κοινωνική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής, σε μια κοινωνία πραγματικής ισότητας, ελευθερίας και δικαιοσύνης για την εργατική τάξη, τον εργαζόμενο λαό.

Με το επιστημονικό του έργο και με ιδιαίτερες μελέτες που έγραψε είχε μεγάλη συμβολή στην πάλη του λαού μας κατά της ένταξης στην τότε ΕΟΚ, της σημερινής ΕΕ, και στη συνέχεια στους αγώνες για την αποδέσμευση από αυτήν.

Η ζωή και η δράση του συντρόφου Αντώνη Αντωνακόπουλου είναι ένας φάρος κι ένα μέτρο σύγκρισης. Μια ώθηση κι ένα ερέθισμα για ποιοτική άνοδο. Μια πρόταση για την καθημερινή κοινωνική λειτουργία του ανθρώπου, για την οργάνωση μιας άλλης κοινωνίας.

Μπορεί σήμερα να φαίνεται παντοδύναμος ο καπιταλισμός, να δημιουργεί μελαγχολικές σκέψεις, ακόμη, σε ορισμένους, και απαισιόδοξα αισθήματα.

Μπορεί κανείς να λέει, όπως ο ποιητής, ότι είναι «…σβησμένες όλες οι φωτιές οι πλάστρες μεσ΄ στη χώρα…»

Ο Αντώνης Αντωνακόπουλος όμως μας δίδαξε ότι υπάρχει ελπίδα όσο ο άνθρωπος αγωνίζεται. Γι’ αυτό και ο ίδιος αγωνιζόταν πάντοτε με πάθος. Αφουγκραζόταν τη φοβερή, αλλά ακόμη και την ανέκφραστη κινητικότητα στο κοινωνικό υπέδαφος.

Πίστευε ότι:

«Θα ΄ρθεί κάποιος καιρός

και κάποια αυγή θα φέξει,

που θα φυσήξει μια πνοή μεγαλοδύναμη·,

άκου!

Από ποιο στόμα ή από ποιο χάος θα χυθεί ;

Δεν ξέρω.

Μπορεί από την ανατολή, μπορεί

και από τη δύση…

Δεν ξέρω· ξέρω πως θάρθεί και με το πέρασμά της

μέγα και θείο και μυστικό και αξήγητο, θα σκύψουν

οι κορφές όλες,

ΟΙ ΦΩΤΙΕΣ ΘΑ ΞΑΝΑΔΩΣΟΥΝ ΟΛΕΣ».

(Κωστής Παλαμάς)

Γι΄ αυτό κι εμείς επιμένουμε ότι, όχι μόνο παντοδύναμος δεν είναι ο καπιταλισμός, αλλά η οργανωμένη πάλη του λαού, αργά ή γρήγορα, θα τον στείλει στα αζήτητα της Ιστορίας. Ιδιαίτερα σήμερα οι εργαζόμενοι, ο λαός μας έχει πολλές αποδείξεις ότι το βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα το μόνο που έχει να τού προσφέρει είναι φτώχεια, ανεργία και πολέμους.

Ενώ οι εργαζόμενοι θα μπορούσαν να έχουν σταθερή δουλειά με δικαιώματα, να απολαμβάνουν υψηλού επιπέδου παιδεία, Υγεία, Πρόνοια, πολιτισμό και αθλητισμό, βλέπουν τα εργατικά λαϊκά δικαιώματα να ακρωτηριάζονται, γιατί αυτό απαιτούν οι καπιταλιστικές επενδύσεις, η ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου.

Ενώ ο λαός μας θα μπορούσε να ζει με πραγματική ασφάλεια και σταθερή ειρήνη, σε συνεργασία με όλους τους λαούς, να ικανοποιεί σύγχρονες ανάγκες, ζει στην ανασφάλεια, την αβεβαιότητα αλλά και με τους κινδύνους να μεγαλώνουν γι’ αυτόν και τα παιδιά του, κινδύνους που απορρέουν από την ολοένα και μεγαλύτερη εμπλοκή της χώρας μας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια των ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ.

Το δόγμα διαχρονικά όλων των κυβερνήσεων ότι “όσο η Ελλάδα είναι το καλό παιδί των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ τόσο εξασφαλίζει τα σύνορα και τα κυριαρχικά της δικαιώματα” έχει χρεοκοπήσει.

Απόδειξη οι εξελίξεις μετά την υπογραφή της απαράδεκτης συμφωνίας της Τουρκίας με τη λεγόμενη κυβέρνηση της Λιβύης.

Απόδειξη η πρόσφατη συνάντηση Μητσοτάκη – Τραμπ, όπου οι Αμερικάνοι σφύριξαν αδιάφορα μπροστά στην τουρκική επιθετικότητα, που αμφισβητεί τα κυριαρχικά μας δικαιώματα.

Απόδειξη η συμφωνία με τις ΗΠΑ, η οποία μετατρέπει τη χώρα σε στρατιωτικό ορμητήριο των Αμερικάνων και του ΝΑΤΟ, ουσιαστικά καθιστά τη χώρα μας σε “μαγνήτη” επιθέσεων σε μια περιοχή, όπου κοντράρονται ισχυρά ιμπεριαλιστικά, μονοπωλιακά συμφέροντα για το ποιος θα εκμεταλλευτεί τον πλούτο της.

Σε αυτήν την κόντρα παίρνουν μέρος οι ΗΠΑ, η Γαλλία, η Γερμανία, η Βρετανία, η Ιταλία, η Ρωσία, η Κίνα, τα συμφέροντα των οποίων συχνά συγκρούονται μεταξύ τους, αλλά και η αστική τάξη της χώρας μας, η αστική τάξη της Τουρκίας, που διεκδικεί αναβαθμισμένο ρόλο και μερίδιο στην περιοχή.

Το ψεύτικο δίλημμα “συμβιβασμός και συνεκμετάλλευση ή πολεμική εμπλοκή” στην ουσία έχει τους ίδιους μεγάλους κινδύνους για το παρόν και το μέλλον του λαού μας, για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, για την ειρήνη.

Γιατί η συνεκμετάλλευση και ο επώδυνος συμβιβασμός δεν αποτρέπουν τη σύγκρουση, η οποία θα επανέλθει δριμύτερη. Γιατί τη συνεκμετάλλευση δεν θα την κάνουν οι λαοί και για το δικό τους όφελος, αλλά τα μονοπώλια, οι “καρχαρίες” της καπιταλιστικής οικονομίας, σε βάρος των λαών.

Αυτή η “συνεκμετάλλευση” πάντα θα αφήνει και μια “αγέλη” εταιρειών ανικανοποίητη, που, με την πρώτη ευκαιρία, θα οδηγήσει τα πράγματα σε νέο μακελειό.

Το ΚΚΕ τάσσεται υπέρ της προάσπισης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, που δεν μπορεί να γίνει με επιτυχία και υπέρ των συμφερόντων των εργαζομένων όσο η χώρα είναι μέσα στη “στρούγκα” του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, όσο “βυθιζόμαστε” στη “δίνη” της καπιταλιστικής κερδοφορίας των λίγων και των ανταγωνισμών τους.

Η ελληνική κυβέρνηση, μάλιστα, δήλωσε πρόθυμη να στείλει στρατό και στη Σαουδική Αραβία και στη Λιβύη, ανεβάζοντας κατακόρυφα τους κινδύνους για τα παιδιά του ελληνικού λαού.

Για αυτό τώρα χρειάζεται να δυναμώσει ο αγώνας για να απεγκλωβιστούμε από τον θανατηφόρο εναγκαλισμό του ΝΑΤΟ, για το ξήλωμα όλων των βάσεων. Για να απαλλαγεί ο λαός μας από το βάρβαρο σύστημα της φτώχειας και του πολέμου, να βαδίσει το δικό του δρόμο της ειρήνης, της λαϊκής ευημερίας με τον ίδιο να κάνει κουμάντο στην κοινωνία και την εξουσία. Για το νέο κόσμο το σοσιαλισμό – κομμουνισμό.

Καλή δύναμη, με αγωνιστικότητα και αισιοδοξία ότι οι λαοί θα ξυπνήσουν και θα βάλουν οι ίδιοι τη σφραγίδα τους στις εξελίξεις.