Ποιες οι αιτίες για τις καθυστερήσεις στα αεροδρόμια

[ad_1]

Του Νίκου Χρυσικόπουλου

Πλήγμα για τον ελληνικό τουρισμό, σε μια κρίσιμη χρονική περίοδο καθώς κύριες ανταγωνιστικές αγορές ανακτούν το χαμένο έδαφος, αποτελούν οι καθυστερήσεις στα αεροδρόμια και η ταλαιπωρία που είναι υποχρεωμένοι να υποστούν τουρίστες και επιβάτες.

Οι φορείς της αγοράς (ΣΕΤΕ, αεροπορικές εταιρείες, αεροδρόμια, επίγειες υπηρεσίες εξυπηρέτησης, κα) από το 2018 έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου, καθώς τα σημάδια είχαν ήδη από πέρυσι κάνει την εμφάνισή τους, χωρίς ωστόσο υπάρξει ουσιαστική παρέμβαση για την επίλυση του ζητήματος.

Οι άμεσες λύσεις που ίσως μπορούν να εφαρμοστούν θα επιχειρήσουν πυροσβεστικά να σώσουν την χαμένη παρτίδα των καθυστερήσεων που θα προσδώσει στην εφετινή χρονιά αρνητικό πρόσημο και μάλιστα σε ένα κρίσιμο σημείο καθώς αγορές όπως η Τουρκία, η Αίγυπτος και άλλες ανακτούν το χαμένο momentum.

Όπως εξηγούν ειδικοί, οι υλικοτεχνικές υποδομές που δεν έχουν ανανεωθεί επαρκώς με βάση τις αυξανόμενες ανάγκες, οι ελλείψεις προσωπικού κυρίως στο σώμα των ελεγκτών και άλλα θέματα διαχείρισης δημιουργούν σωρευτικά προβλήματα.

Δεν είναι, όμως οι μοναδικές αιτίες, αφού, όπως εξηγούν, χρειάζεται να δοθεί έμφαση σε τρία ουσιαστικά σημεία.

* Πρώτον η ίδια η αεροναυτιλία είναι αυτοχρηματοδοτούμενη (με οδηγίες της ΕΕ) και παράγει άμεσα έσοδα από τις χρεώσεις στις αεροπορικές που ξεπερνούν πλέον τα 170 εκ. το χρόνο. Τα κονδύλια αυτά υπεραρκετούν και για στελέχωση και για επενδύσεις , όμως μέρος τους διαχέεται και σε άλλες ανάγκες του δημοσίου.

* Δεύτερον, η εμπειρία των επισκεπτών εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την απρόσκοπτη λειτουργία του συστήματος. Αρά οι καθυστερήσεις μεταφράζονται σε σημαντικά μειωμένη ικανοποίηση του επισκέπτη, σε μια χώρα όπου μέσα σε 7 χρόνια οι αεροπορικές έχουν αυξηθεί κατά 70% .

Υπάρχουν λοιπόν τα κονδύλια που δεν αξιοποιούνται πλήρως στην κατεύθυνση για την οποία εισπράττονται και αρά οι λύσεις αφορούν τον αναγκαίο σχεδιασμό και γρήγορη και αποτελεσματική πραγματική αναδιάρθρωση λειτουργίας.

Με δεδομένη την ύπαρξη των απαιτούμενων πόρων μέρος της λύσης βρίσκεται στις προσλήψεις ελεγκτών που είναι άμεσα αναγκαίες και μάλιστα με απαραίτητο προγραμματισμό τριετίας δεδομένου ότι απαιτείται μια διετία εκπαίδευσης, προσαρμογής και ωρίμανσης ενός ελεγκτή.

Επιπλέον απαιτούνται επενδύσεις σε υλικοτεχνικές υποδομές οι οποίες αν και απολύτως αναγκαίες, αποτελούν απλώς το μέσο για να καταστεί δυνατή η απαραίτητη παραγωγικότερη λειτουργία και ανασχεδιασμός των διαδικασιών αεροναυτιλίας από την Διοίκηση και τους ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας.

* Όμως, το τρίτο και πιο σημαντικό, για τους λόγους αυτούς, είναι μια νέα οργανωτική δομή για την παλαιά ΥΠΑ που θα διασφαλίζει την προστασία και αξιοποίηση των κονδυλίων για τον κλάδο, με δομή και στελέχωση προσαρμοσμένη στο νέο πλαίσιο και τις συνθήκες της αγοράς, όπου τα αεροδρόμια είναι πλέον στην συντριπτική τους πλειοψηφία ιδιωτικά και η κύρια υπηρεσία που συνεχίζει να πρέπει παράγει το Δημόσιο είναι η αεροναυτιλία και φυσικά η ρύθμιση όλων των παραγόντων.

Όπως επισημαίνουν γνώστες του χώρου, απαιτούνται λοιπόν δομή Δημοσίου που θα καλύπτει με επάρκεια τους δυο ρόλους που προδιαγράφουν οι συνθήκες της Ε.Ε. αλλά και οι παραπάνω ανάγκες.

Ήτοι, έναν αξιόπιστο Ρυθμιστή (Ανεξάρτητη Αρχή ), με εξειδικευμένη, υψηλού επιπέδου και όχι ιδιαίτερα πολυάριθμη στελέχωση, για τον έλεγχο όλων των ιδιωτών του χώρου (αεροπορικές, αεροδρόμια, επίγεια εξυπηρέτηση, πιλότους, μηχανικούς) αλλά και του μέρους των υπηρεσιών που συνεχίζει να παράγει το δημόσιο στο χώρο (Αεροναυτιλία , Μικρά Αεροδρόμια) και έναν Πάροχο με κύριο έργο την Αεροναυτιλία και Επικουρικό την λειτουργία των μικρών αεροδρομίων που ανήκουν στο Δημόσιο.

Ο πάροχος αυτός, τονίζουν οι ειδικοί, χρειάζεται να έχει πρόσβαση σε ρευστότητα που εν προκειμένω ισούται με το σύνολο των εσόδων που καταβάλουν ετησίως οι αεροπορικές για την αεροναυτιλία. Σταδιακά επίσης πρέπει να αποκτήσει συστήματα οργάνωσης και διαχείρισης που να του επιτρέψουν να αξιοποιήσει τα κονδύλια, νέο εξοπλισμό και φυσικά να διασφαλίσει και να αξιοποιήσει τη στελέχωσή του.

Η νομοθετική προσπάθεια του 2016, για την κατεύθυνση αυτή μάλλον δεν αντιμετώπιζε με επάρκεια τις νέες ανάγκες όπως έχουν διαφοροποιηθεί τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα και ίσως γι αυτό δεν εφαρμόστηκε ακόμη σχεδόν 3 χρόνια μετά την ψήφιση του νομού.

Η αεροναυτιλία αποτελεί εξ ορισμού μια λειτουργία που βασίζεται στην ανταποδοτικότητα και είναι ήδη πλεονασματική, χωρίς να υπολογίσουμε τα οφέλη στον τουρισμό ή στο Δημόσιο από τις επιτυχημένες παραχωρήσεις των μεγάλων αεροδρομίων. Όσο η χώρα δεν είναι σε θέση να ασκήσει αυτή τη λειτουργία περιχαρακώνοντας τα έσοδα που της αποδίδονται να προβεί στην ανανέωση του εξοπλισμού της, στις εκπαιδεύσεις του προσωπικού, στην αξιοποίηση κινήτρων αποδοτικότητας κ.α, δηλαδή να ασκήσει σύγχρονο μάνατζμεντ,τόσο θα γεννούνται νέα προβλήματα που μπορεί και να συμβάλουν ουσιαστικά στη αντιστροφή της θετικής πορείας του Τουρισμού με τεράστιο κόστος για την οικονομία.