Πύργος: Το διήμερο 11 και 12 Δεκεμβρίου, εορτάζει με λαμπρότητα ο Ιερός Ναός Αγίου Σπυρίδωνος Πύργου

Προσωπικότητα φωτεινή, μορφή οδηγητική, αληθινός κολοσσός αρετής και φυσιογνωμία παγκόσμια είναι αγαπητοί μας Χριστιανοί, ο Επίσκοπος της Τριμυθούντος, ο Άγιος Σπυρίδων ο προστάτης και έφορος της Ενορίας μας, ο οποίος στάθηκε «εν μέσω πατέρων πολλών» στην πρώτη οικουμενική Σύνοδο το στην Νίκαια το 325 μ.Χ. και κρατώντας στο δεξί του χέρι ένα κεραμίδι, διακήρυξε την αλήθεια της παρουσίας του τριαδικού Θεού!

Ολάκερη η βιοτή του, ήταν Αγιοπνευματική. Εξελέγη Επίσκοπος εν Αγίω Πνεύματι, δίδαξε το ποίμνιό του εν Αγίω Πνεύματι και ως λειτουργός περιστοιχίζονταν από Αγγέλους, κατά την τέλεση της Θείας Λειτουργίας, διότι είχε αγαπητική σχέση με τον Κύριο της Δόξης. ο Άγιος Σπυρίδων μιμήθηκε στην ζωή του τον Αρχιποίμενα Χριστό. Κήρυξε και υπερασπίστηκε την αλήθεια της Ορθοδόξου Πίστεως και θυσιάστηκε για το ποίμνιό του.

Η εξαγιασμένη ζωή του, πολλά μπορεί να δώσει και να διδάξει και σήμερα τον καθένα, που απροκατάληπτα θα θελήσει να σκύψει και να μελετήσει τη θαυμαστή ζωή του. Ανήκει στην Ιερή εκείνη φάλαγγα των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας, των πρώτων αιώνων. Γεννήθηκε το 270 μ.Χ. και έζησε στα χρόνια του Μεγάλου Κωνσταντίνου (306-337) μ.Χ και του υιού του Κωνστάντιου (337-361) μ.Χ. Γενέθλια πατρίδα του ο Άγιος Σπυρίδων είχε όχι την Τριμυθούντα της Κύπρου, όπως γράφουν πολλοί και που σήμερα είναι ένα μικρό χωριό με το όνομα Τρεμετουσιά, αλλά την γειτονική αυτής κωμόπολη Άσσια.

2) ΜΟΡΦΩΣΗ ΚΑΙ ΖΩΗ

Γράμματα ο Άγιος Σπυρίδων δεν έμαθε πολλά. Ούτε φοίτησε βέβαια σε ανώτερες και ανώτατες Σχολές, όπως οι άλλοι μεγάλοι Ιεράρχες της Εκκλησίας μας. Η Αγία Γραφή όμως, το βιβλίο του Θεού, ήταν ο καθημερινός κι αχώριστος σύντροφός του. Κάτι που δυστυχώς δεν συμβαίνει με μας σήμερα. Όπου πήγαινε, μαζί του την έπαιρνε. Μαζί του στο σπίτι. Μαζί του και όταν οδηγούσε τα πρόβατα στη βοσκή, γιατί ως γνωστόν ήταν βοσκός. Μέσα στο σακίδιο του, την γνωστή κυπριακή Βούρκα στην οποία είχε βαλμένο το λιτό του γεύμα, είχε και το Ιερό Ευαγγέλιο. Εκεί στον κάμπο τον πλατύ, όταν τα πρόβατα βόσκανε, ο Άγιος Σπυρίδων καθισμένος κάτω από τον ίσκιο κάποιου δένδρου ή πάνω σε κάποιο ψήλωμα μελετούσε με ευφροσύνη τα λόγια του Θεού και σαν τον Δαβίδ έψαλλε και δοξολογούσε τα μεγαλεία του. Πολλές φορές ακόμη καλούσε κοντά του, τους άλλους βοσκούς και με στοργή και αγάπη παραδειγματική τους δίδασκε το νόμο του Θεού κι αγωνιζόταν ώρες να οδηγήσει τις ψυχές τους στα χλοερά λιβάδια της Χριστιανικής πίστης. Από τα πρώτα του βήματα το λουλούδι αυτό του Ουρανού και όργανο του Αγίου Πνεύματος φρόντιζε να σκορπίσει παντού της Ορθοδοξίας τα αρώματα.

3) Ο ΑΓΙΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

4) Ο ΑΓΙΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΠΟΙΜΕΝΑΣ ΨΥΧΩΝ

«Ο θαυματουργός καν τέθνηκε Σπυρίδων,του θαυματουργείν ουκ έληξεν εισέτι».

Α) Ένας χωρικός πήγε στον Επίσκοπό του, τον Άγιο Σπυρίδωνα σαν μόνη ελπίδα για να τον βοηθήσει χρηματικά γιατί δεν είχε ούτε χρήματα για να αγοράσει σπόρο να φυτέψει αλλά ούτε και φαΐ να φάει. Ο Επίσκοπος ήταν το ίδιο φτωχός με τον χωρικό πιστό, αλλά για να τον βοηθήσει βγήκε έξω στην αυλή του σπιτιού του και βλέποντας ένα φίδι προσευχήθηκε στον Θεό, και ο Θεός θαυματουργώντας για τον Άγιο του, μετέτρεψε το ζωντανό φίδι, σε χρυσάφι άψυχο. Ο χωρικός, πήρε το αγιασμένο δώρο με πολλή ευγνωμοσύνη και μπόρεσε να το δώσει ενέχυρο για μερικούς σάκους σιτάρι. Με αυτό το σιτάρι μπόρεσε ο χωρικός να χορτάσει την οικογένεια του αλλά και να καλλιεργήσει καινούρια σοδειά. Έτσι έδωσε πίσω καρπό από την σοδειά του και πήρε πίσω το ενέχυρο από τον δανειστή του. Τότε λοιπόν ο χωρικός μετά από ένα χρόνο περίπου φέρνει πίσω το χρυσό φίδι στον Επίσκοπό του, γεμάτος από ευγνωμοσύνη. Ο Άγιος Σπυρίδων άφησε πίσω το φίδι στο χώμα όπου το βρήκε, προσευχήθηκε για άλλη μια φορά και ξανά το θαύμα, το χρυσό φίδι ξαναγίνεται ζωντανό και σέρνεται γρήγορα να κρυφτεί στο φυσικό περιβάλλον του.

Β) Άλλοτε πάλι, η Κύπρος περνούσε μια μεγάλη ανομβρία και η πείνα και οι αρρώστιες ήταν καθημερινό φαινόμενο. Οι κάτοικοι της Τριμυθούντας παρακάλεσαν τον Επίσκοπο τους να δεηθεί στον Κύριο για να στείλει βροχή, για να μπορέσουν να καρποφορήσουν τα χωράφια τους και να ξεδιψάσουν και οι ίδιοι από την δίψα αλλά και από την κάψα την ανομβρίας. Ο Άγιος Σπυρίδων εισάκουσε το ποίμνιό του, και με θέρμη, παρακάλεσε τον Κύριο να στείλει βροχή στο νησί. Αμέσως ο ουρανός σκεπάστηκε από σύννεφα και άρχισε να βρέχει ασταμάτητα. Η βροχή έπεφτε για τρία μερόνυχτα και δεν σταματούσε, και οι κάτοικοι της Τριμυθούντας φοβήθηκαν να μην πνιγούν από την ατελείωτη βροχή του Θεού. Τότε ξανά παρακάλεσαν τον Άγιο Επίσκοπό τους, να δεηθεί στον Θεό να σταματήσει την βροχή γιατί θα πνίγονταν όλοι. Ξανά ο Άγιος με την προσευχή του, που ήταν ευπρόσδεκτη από τον ουράνιο Θεό, εισακούστηκε και η βροχή σταμάτησε. Τα χωράφια των χωρικών καρποφόρησαν, οι άνθρωποι ξεδίψασαν και τα δέντρα άνθισαν χαρίζοντας χαρά σε όλους.

Γ) Στα χρόνια της αυτοκρατορίας του Μεγάλου Κωνσταντίνου, ξέσπασε η φοβερή αίρεση του Αρείου, που κήρυττε ότι ο Χριστός δεν είναι Θεός, αλλά κτίσμα και πλάσμα του Θεού. Για να καταπολεμήσουν αυτήν την αίρεση, 318 Θεοφόροι Πατέρες, συγκεντρώθηκαν στη Νίκαια της Βιθυνίας το 325 μ.Χ., με σκοπό να αντιμετωπίσουν την αίρεση του Αρείου. Σ’ αυτή την Πρώτη Οικουμενική Σύνοδο, έλαβε μέρος και ο Άγιος Σπυρίδωνας, ο οποίος συνέβαλε τα μέγιστα και με θαυματουργικό τρόπο, αντιμετώπισε προσωπικά τον Άρειο. Ο Άρειος μέσα στη Σύνοδο, φώναζε τις απόψεις του, υπερασπίζοντας τις απόψεις του χρησιμοποιώντας την μεγάλη φιλοσοφική μόρφωση και την ρητορική ικανότητα του. Συμπαραστάτες της πλάνης του, ήσαν και άλλοι μεγάλοι ρήτορες που με τις ομιλίες τους χτυπούσαν απειλητικά την Εκκλησία του Ιησού Χριστού. Οι Πατέρες αντίκρουαν όλες τις ρητορείες τους και πολλές φορές γελοιοποιούσαν αυτήν τη σατανική πλάνη του Αρείου. Ένας από τους ρήτορες υποστηρικτής του Αρείου όμως ο Έλληνας φιλόσοφος Ευλόγιος, ήταν πολύ δυνατός και πολύ ικανός ρήτορας και με τα λόγια του και την εμπειρία του αποστόμωνε πολλούς. Τότε ο Άγιος Σπυρίδωνας, βλέποντας τον ρήτορα να μιλάει και να ψεύδεται υποστηρίζοντας την βλάσφημη αίρεση που υποστήριζε ότι ο Ιησούς Χριστός ήταν κτίσμα του Θεού και όχι ο ίδιος ο Θεός, σηκώθηκε και είπε απλά και ξεκάθαρα μπροστά από όλη την Σύνοδο: Ο Θεός αν και είναι τρία Πρόσωπα και τρεις υποστάσεις (ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιον Πνεύμα) εν τούτοις Ένας. Και παίρνοντας στα χέρια του ένα κεραμίδι και αφού προσευχήθηκε, είπε: “Εις το όνομα του Πατρός”, και αμέσως από το κεραμίδι ανέβηκε φωτιά προς τα πάνω, “Και του Υιού” και από το ξερό κεραμίδι έτρεξε νερό προς τα κάτω, “Και του Αγίου Πνεύματος”, και στα χέρια του έμεινε χώμα. Ο Άγιος με αυτό το θαύμα ανέτρεψε όλες τις ρητορείες και τα επιχειρήματα των αιρετικών. Τους εξήγησε ότι τα τρία υλικά, η φωτιά, το νερό και το χώμα που αποτελούσαν το κεραμίδι βρίσκονταν μαζί σε ένα σώμα. Το ίδιο συμβαίνει και με την Αγία Τριάδα. Ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα, αποτελείτε από τρεις υποστάσεις αλλά είναι μία ουσία, αδιαίρετη. Μετά από αυτό το υπερφυές θαύμα που εξέπληξε τους πάντες, πολλοί αλλόθρησκοι πίστεψαν στον αληθινό Θεό.

Δ) Όταν ο Άγιος επέστρεψε στην Κύπρο, μετά την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο, με πολλή θλίψη έμαθε πώς η κόρη του Ειρήνη είχε προ πολλού κοιμηθεί. Ο πιστός Επίσκοπος δέχθηκε και αυτή την δοκιμασία με παραδειγματική πραότητα. Μερικές μέρες αργότερα, μία γυναίκα ήρθε σ’ αυτόν και με κλάματα του ζήτησε ένα κόσμημα που είχε δώσει στην κόρη του να το φυλάξει, γιατί αυτή ταξίδευε και φοβόταν μήπως της το κλέψουν. Ο Άγιος σηκώθηκε και με προσοχή ερεύνησε όλο το σπίτι, για να βρει το ξένο πράγμα. Δυστυχώς όμως, πουθενά δεν το βρήκε. Τότε χωρίς καμιά αναβολή, τράβηξε για τον τάφο της κόρης του. Σαν έφτασε εκεί, ανάπεμψε μια θερμή προσευχή κι ύστερα, αφού έσκυψε πάνω από τον τάφο, κάλεσε τη νεκρή κόρη του να του πει πού είχε βάλει το κόσμημα που της έδωσαν να φυλάξει. Την ίδια στιγμή μια φωνή από τα βάθη του τάφου ακούστηκε να του λέει: Πατέρα μου, αυτό θα το βρεις πίσω από την εικόνα της Παναγίας που έχουμε στο σπίτι. Τότε ο Άγιος της είπε: Κοιμήσου κόρη μου Ειρήνη ήσυχα. Κοιμήσου μέχρι την ημέρα εκείνη που ο Κύριος μας, θα σε αναστήσει στην κοινή ανάσταση όλων μας. Όσοι είδαν αυτό το θαύμα τρόμαξαν και έφριξαν. Συλλογίζονταν τη Θεία δύναμη με την οποία ο Πανάγαθος Θεός χαρίτωσε και περικύκλωσε τον απλοΐκό Επίσκοπό τους.

Ε) “Κάντε υπομονή, ο Άγιος Σπυρίδων θα μας φέρει ψάρια”
Από το βιβλίο του Γέροντος Παισίου “Αγιορείται Πατέρες και Αγιορείτικα”
Ο Άγιος Σπυρίδων φροντίζει για την Πανήγυρη
Κάποτε στο Κουτλουμουσιανό Κελλί του Αγίου Σπυρίδωνος, το Κερκυραίϊκο ενώ είχε πλησιάσει η εορτή του Αγίου, δεν είχαν βρει ακόμη ψάρια και οι Πατέρες ανησυχούσαν. Τα Καλογέρια έλεγαν στον Γέροντα να αγοράσουν βακαλάο, μια που δεν βρήκαν ψάρια. Ο Γέροντας τους έλεγε: Κάντε υπομονή, ο Άγιος Σπυρίδων θα μας φέρη ψάρια. Και συνέχεια έκανε κομποσχοίνι. Ενώ είχαν χάσει πια την υπομονή τους τα Καλογέρια και ήταν καταστεναχωρημένα, γιατί η ώρα είχε πλησιάσει και έπρεπε να μαγειρέψουν, ακούνε ξαφνικά να χτυπάν την πόρτα. Ανοίγουν και τι να ιδούν! Δύο ψαράδες με δυό πανέρια γεμάτα ψάρια να ζητάνε τον Γέροντα. Φώναξαν οι υποτακτικοί τον Γέροντα, αλλά οι ψαράδες είπαν: Δεν είναι αυτός ο Γέροντας. Σ’ εμάς ήρθε ένας άλλος Γέροντας και μας είπε: “Να πάτε τα ψάρια στο Κελλί του Αγίου Σπυρίδωνος, που πανηγυρίζει, και θα πληρωθείτε με καλή τιμή. Αν θέλετε, να σας δώσω και καπάρο”.
Ο Γέροντας κατάλαβε το θαύμα και τους πέρασε στο Ναό να προσκυνήσουν. Μόλις αντίκρισαν την Εικόνα του Αγίου Σπυρίδωνος είπαν: Να αυτός ήταν ο Γέροντας που μας είπε να φέρουμε εδώ τα ψάρια! Τους λέει τότε ο Γέροντας

6) ΚΟΙΜΗΣΗ ΚΑΙ ΤΑΦΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ

Ήρθε όμως ο καιρός που η ευλογημένη αυτή ζωή της πραότητας και ταπεινοφροσύνης, της αγάπης και καλοσύνης να εγκαταλείψει τον μάταιο τούτο κόσμο και να μεταβεί στο ουράνιο σκήνωμα του Θεού, για να συνεχίσει εκεί τις διακονίες του. Αυτό έγινε με τον θάνατο του Αγίου, την 12η Δεκεμβρίου του 348 μ.Χ, στην Επισκοπή του, την Τριμυθούντα. Έφυγε ο Καλός Ποιμήν σε ηλικία 78 ετών. Έφυγε από το ποίμνιό του. Όμως η αγάπη και το ενδιαφέρον του για τα λογικά του πρόβατα του Χριστού, που ζητάνε τις μεσιτείες και τις πρεσβείες του προς τον Κύριο, δεν σταμάτησαν. Συνεχίζονται ως σήμερα. Και θα συνεχίζονται όσο θέλει ο Θεός. Τα πνευματικά του παιδιά θρήνησαν για πολύ καιρό την κοίμησή του. Το λείψανό του στην ανακομιδή που έγινε μετά από πολλά χρόνια είχε μείνει άφθαρτο και ευωδίαζε. Για αυτό και οι κάτοικοι της προνομιούχου Πόλεως της Τριμυθούντας, που τον είχαν ποιμένα ψυχών, το έβαλαν σε μία μαρμάρινη λάρνακα, που έστησαν δίπλα στην είσοδο του Ιερού Ναού, για να είναι προσκύνημα των πιστών. Η λάρνακα βρίσκεται ακόμη στο ίδιο μέρος αλλά χωρίς τον πολύτιμο θησαυρό χωρίς, το Άγιο Λείψανο.

Όταν άρχισαν οι Αραβικές επιδρομές και οι επιδρομές των Σαρακηνών το (648) μ.Χ, το Ιερό Λείψανο για λόγους ασφαλείας μεταφέρθηκε από τον αυτοκράτορα Ιουστινιανό τον Β΄ στην Κωνσταντινούπολη. Από εκεί λίγο καιρό πριν να πέσει η Βασιλίδα των Πόλεων στα χέρια των Τούρκων, ένας Ιερέας που ονομάζονταν Γρηγόριος Πολύευκτος, το πήρε από τον Ιερό Ναό που φυλασσόταν μαζί με το Ιερό Λείψανο της Αυτοκράτειρας Θεοδώρας της Αυγούστας και τα μετέφερε μέσον της Θράκης, Μακεδονίας και Σερβίας στην Παραμυθιά της Ηπείρου και ύστερα στην Νήσο της Κέρκυρας περί το 1460 μ.Χ. Επί τρία ολόκληρα χρόνια ο ευλαβής εκείνος Ιερέας περιπλανιόταν από τόπο σε τόπο μέχρις να φθάσει στην Κέρκυρα. Σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα τα δύο λείψανα τα είχε κρυμμένα σε δύο σακιά με άχυρα για τα οποία, σαν τον ρωτούσε κανείς έλεγε, πως τα άχυρα εκείνα ήταν τροφή για τα ζώα του. Με πίστη βαθιά κάθε φορά κι ευλάβεια συγκινητική τρέχει ο κόσμος έκτοτε στη χάρη του, να προσκυνήσει το Άγιο Λείψανό του και με δάκρυα να ζητήσει τη μεσιτεία Του. Το άφθαρτο Σκήνωμά του πιστοποιεί την κοινή μας Ανάσταση και την ζωή της αιωνιότητος, μέσα από τη αγαπητική σχέση μεταξύ Τριαδικού Θεού και ανθρώπου. Μέχρι και σήμερα, ο Άγιος Σπυρίδων διακονεί τους ανθρώπους, δίδοντας την Χάρη του, με τα θαύματά του!

Στην Ορθόδοξη αγιογραφία ο άγιος Σπυρίδωνας ,παριστάνεται γηραλέος με γυριστή μύτη και με διχαλωτό κοντό άσπρο γένι, «γέρων διχαλογένης φορών σκούφον». Ο σκούφος του είναι παράξενος, σαν κινέζικος, μυτερός στην κορυφή. Δεν ζωγραφίζεται ποτέ ξεσκούφωτος. Εκτός από τις εικόνες απάνω σε σανίδι είτε σε τοίχο σε άλλο μέρος της Εκκλησίας, ζωγραφίζεται συχνά στο άγιο Βήμα μαζί με τους άλλους μεγάλους Ιεράρχας Βασίλειο, Χρυσόστομο και Γρηγόριο κάτω από την Πλατυτέρα. Στο χαρτί που βαστά είναι γραμμένο: «Έτι προσφέρομέν Σοι την λογικήν ταύτην και αναίμακτον θυσίαν».

Χαίροις των θαυμάτων ο ποταμός,
Χαίροις ασθενούντων, και πασχόντων ο ιατρός,
Χαίροις των λογίων του Πνεύματος ο σπόρος,
Σπυρίδων Τριμυθούντος, ποιμήν τρισόλβιε.
Χαίροις Τριμυθούντος η καλλονή,
Χαίροις ασθενούντων, και πασχόντων ο ιατρός,
Χαίροις των Πατέρων, ωράϊσμα και κλέος,

ΙΔΙΑΙΤΕΡΕΣ ΠΡΟΣΚΛΗΣΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΣΤΑΛΟΥΝ

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΣΩΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΕΥΦΡΟΣΥΝΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΕΟΡΤΑΖΟΥΝ!!

ΕΚ ΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ