Τι σημαίνουν για την Ελλάδα οι “αλλαγές” που συζητούν στην
[ad_1]
Του Γ. Αγγέλη
Είναι για δεύτερη φορά, όπως και το 2011, που οι συζητήσεις για την εναλλαγή της ηγεσίας στην διοίκηση της ΕΚΤ τον Οκτώβρη, εμφανίζονται συνδεδεμένες με την προοπτική αλλαγής “γραμμής” στην νομισματική πολιτική της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Η κατάσταση στην οικονομία της Ευρωζώνης σε συνδυασμό με τα σταθερά ισχνά επίπεδα πληθωρισμού έκαναν αρκετά μέλη του Συμβουλίου στην τελευταία του συνεδρίαση να μιλούν ανοικτά πλέον για το ενδεχόμενο νέων περαιτέρω μειώσεων στα επιτόκια και ενδεχομένως επιστροφή ακόμα και σε ένα νέο QE, όπως δημόσια παραδέχθηκε ο Όλι Ρεν. Η επικρατούσα εκτίμηση είναι ότι αν τα στοιχεία για την ευρωοικονομία παραμείνουν ως έχουν οι παρεμβάσεις της ΕΚΤ θα πρέπει να θεωρούνται σχεδόν βέβαιες στην κατεύθυνση της επιστροφής σε καθεστώς αυξημένης νομισματικής χαλάρωσης
Το αξιοσημείωτο είναι ότι θεωρείται εξαιρετικά πιθανό ο κ. Ντράγκι λίγο πριν την αποχώρησή του να υποχρεωθεί να αναλάβει “δράση” και πάλι δίνοντας το σήμα μιας στροφής στην νομισματική πολιτική.
Στον κύκλο των συζητήσεων που βρίσκονται σε εξέλιξη στην Φρανκφούρτη, το κομβικό σημείο στο οποίο φαίνεται ότι θα κριθούν τόσο η έκταση όσο και το βάθος των όποιων παρεμβάσεων, έχει να κάνει με την συναλλαγματική ισοτιμία ευρώ δολαρίου. Η τάση προς το παρόν, που οδηγεί σε ανοδική πορεία την συναλλαγματική ισοτιμία του ευρώ έναντι του δολαρίου, επηρεάζεται από την συναλλαγματική σχεδόν παράλληλη διολίσθηση τόσο του κινεζικού γουάν όσο και του δολαρίου.
Τα όρια αντοχής όμως της καθαρά εξαγωγικής ευρωοικονομίας δεν μπορούν να αντέξουν μία ισοτιμία 1,2 δολάριο/ευρώ. Αυτό θεωρείται ότι είναι το ακραίο όριο μετά το οποίο η ΕΚΤ θα πρέπει να ενεργήσει προκαλώντας την διολίσθηση και της ισοτιμίας του ευρώ έναντι των άλλων νομισμάτων και κυρίως του δολαρίου.
Προς το παρόν η απόσταση (1,13 – 1,4 δολ/ευρώ) αφήνει περιθώρια προετοιμασίας για την ΕΚΤ, αλλά όλα θα κριθούν από το πως θα εξελιχθούν οι εμπορικές κόντρες ΗΠΑ – Κίνας στα τέλη του μήνα. Μια περαιτέρω ένταση είναι αναμενόμενο να προκαλέσει ισχυρές συναλλαγματικές αναταραχές στις οποίες η ΕΚΤ θα χρειασθεί να κάνει οτι χρειασθεί για να στηρίξει το ευρώ όπως το 2012 αλλά για εντελώς διαφορετικούς λόγους. Και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να γίνει και πάλι από τον Μάριο Ντράγκι πριν ολοκληρώσει την θητεία του τον Οκτώβριο.
Οι συνέπειες για την Ελλάδα
Μια νέα φάση νομισματικής χαλάρωσης για την Ευρωζώνη δεν είναι “κακά νέα” για την Ελλάδα.
Αντίθετα είναι προφανές ότι ένα νέο κύμα στήριξης του τραπεζικού συστήματος τόσο με τα νέα TLTROs, όσο και η συζήτηση για το ενδεχόμενο να ανοίξει και πάλι έστω και περιορισμένα το QE, ενισχύει το κλίμα για το ελληνικό χρέος και το τραπεζικό σύστημα στην φάση που βρίσκονται σήμερα.
Το πόσο θα μπορέσει να ευνοηθεί από τις παρεμβάσεις της ΕΚΤ λόγω της αστάθειας της ευρωοικονομίας, θα εξαρτηθεί από το αν θα συνεχισθεί η σταθερή βελτίωση των αγορών και της προσοχής που έχουν αρχίσει να δείχνουν θεσμικοί επενδυτές τόσο στο ελληνικό ΧΑ όσο και στην μικρή αλλά πολύ ελκυστική δευτερογενή αγορά ομολόγων. Η ταχύτητα με την οποία θα βελτιωθεί η αξιολόγηση του ελληνικού χρέους, αλλά και η αλλαγή του τοπίου με την “εμπορευματοποίηση” μεγάλου μέρους των κόκκινων δανείων (50 δισ. ευρώ) από τις τράπεζες, θα κρίνουν το εύρος των θετικών συνεπειών από τις επικείμενες παρεμβάσεις της ΕΚΤ.
