του Δημήτρη Θεοδωρόπουλου: Η Υγεία στην Ηλεία: Εφημερίες και παθολόγοι, επεισόδιο 1279 και βάλε…..
Η Υγεία στην Ηλεία: Εφημερίες και παθολόγοι, επεισόδιο 1279 και βάλε…
του Δημήτρη Θεοδωρόπουλου
πρ. Φαρμακευτικού Συλλόγου Ηλείας
Τελικά όταν είσαι στην Ηλεία αν μη τι άλλο ποτέ δεν πλήττεις.
Πάντα μα πάντα όλο και κάτι έχουν αρμόδιοι και μη αρμόδιοι να ασχολούνται και να πουλάνε εκδούλευση για να ψαρεύουν ψηφαλάκια και εμείς από δίπλα να τους χειροκροτούμε και να την καταβρίσκουμε.
Πότε ο δρόμος πότε το σύστημα Υγείας και ενίοτε και τα δυο μαζί.
Όρεξη να έχουμε και αν κάποτε λυθούν αυτά που δεν θα λυθούν όλο και κάτι άλλο θα βρούμε για να διασκεδάσουμε την πλήξη μας.
Βέβαια στην πραγματικότητα τίποτα δεν λύνεται αλλά εμείς δεν το βάζουμε κάτω και αυτό είναι η μαγεία στο όλο θέμα.
Για τον δρόμο κάποιοι είναι ήσυχοι και κάποιοι άλλοι δικαιωμένοι για τους αγώνες τους.
Δεν είναι και λίγο να σε διαβεβαιώνει ένας ολόκληρος Πρωθυπουργός ότι το έργο θα προχωρήσει.
Βέβαια κάποιος πρέπει να τους πει ότι αυτό δεν έχει γίνει για πρώτη φορά άλλα πάντα η ελπίδα παθαίνει τελευταία και εδώ ισχύει το «πες μου ένα ψέμα να αποκοιμηθώ».
Και αν για τον δρόμο τάχα ησυχάσαμε για το θέμα της Υγείας η κατάσταση έχει ξεπεράσει τα όρια ανοχής και αντοχής όλων μας.
Και όταν λέμε όλων εννοούμε όλων μας.
Από την μια το προσωπικού των Νοσηλευτικών Μονάδων που προσπαθεί να τα βγάλει πέρα παρ όλα τα μεγάλα οργανικά κενά και από την άλλη ημών που αν αρρωστήσουμε δεν θα ξέρουμε από πού θα ξεκινήσουμε και κατά που να πάμε ή κατά που θα μας πάνε….
Και όλα αυτά αν προλάβουμε γιατί υπάρχει και η περίπτωση να μην προλάβουμε όπως έχει συμβεί σε πολλούς συμπολίτες μας στο παρελθόν.
Κάποιοι με όνομα και επίθετο διαχρονικά και συστηματικά μας κοροϊδεύουν και καλά κάνουν από την στιγμή που εμείς τους πιστεύουμε και τους χειροκροτούμε.
Τελευταία ζούμε ένα ακόμη επεισόδιο από το σήριαλ της έλλειψης των παθολόγων στην περιοχής μας.
Και είναι καταπληκτικό ότι ακόμη και χωρίς να έχει αλλάξει τίποτα εμείς εννοούμε να ζούμε νέα επεισόδια ανακυκλώνοντας εντέχνως παλιές σκηνές του ίδιου έργου.
Αλήθεια αν δεν υπάρχουν προσλήψεις γιατρών που δεν υπάρχουν εμείς τι περιμένουμε να γίνει???
Όπως και να έχει ζούμε μεγάλες στιγμές.
Διαφωνίες και παρεξηγήσεις μεταξύ αρμοδίων και αναρμοδίων τα πάντα όλα στον βωμό της πολιτικής σπέκουλας και της δημοσιότητας.
Πότε έγινε η εφημερία και που έγινε.
Στην Αμαλιάδα ή στον Πύργο.
Και ήταν ανοικτή ήταν κλειστή, μισάνοιχτη ή μισόκλειστη.
Κάποιοι ενδεχόμενα δεν τα είπαν καλά στις δηλώσεις τους στα τοπικά ΜΜΕ και κάποιοι άλλοι δεν τις κατάλαβαν σωστά.
Σε δουλειά να βρισκόμαστε και να οι νέες και να τα πρωτοσέλιδα.
Αλλά ότι κι να πούμε και όπως και να το πούμε όσα πρωτοσέλιδα και να βγουν η σκληρή πραγματικότητα είναι κει και δεν αλλάζει.
Από την στιγμή που λέμε και ξαναλέμε ότι χρειάζονται γιατροί και από την στιγμή που γιατρούς δεν βλέπουμε έχουμε κάποια άλλη λύση και δεν την έχουμε βρει ακόμη????
Οι δηλώσεις και διαφωνίες αλήθεια τι εξυπηρετούν και ποιον ενδιαφέρουν???
Πάντως δεν πρέπει να έχουμε παράπονο από το ενδιαφέρον των αρμόδιων για την υγεία στην περιοχή μας.
Η αλήθεια είναι ότι όλοι τους είναι συγκινητικοί οπότε βέβαια θυμούνται το πρόβλημα γιατί όπως και να το κάνουμε θα είναι και πολύ κουραστικό να το θυμούνται επί καθημερινής βάσεως.
Αλλά και πρακτικά δεν πρέπει να έχουμε κανένα παράπονο.
Και δηλώσεις έχουν κάνει και καταγγελίες ακόμη και συγκεντρώσεις φορέων έχουν οργανωθεί και μάλιστα έχουν βγει και κάποια ακραία και λίαν τσαμπουκαλεμένα ψηφίσματα.
Από την άλλη έχουν γίνει και επανειλημμένες παραστάσεις στον αρμόδιο Υπουργό και κάποιοι έχουν μάλιστα φέρει μέχρι και γιατρούς στο μιλητό μέχρι να χαθούν και αυτοί κάπου στον δρόμο.
Για να μην πούμε και για τα βλαστάρια μας τους τοπικούς βουλευτές που κάθε φορά που το θέμα έρχεται στην επικαιρότητα αναλαμβάνουν μετά χαράς να ενημερώσουν τον Υπουργό που δεν ξέρει ακριβώς το πρόβλημα και όταν το μαθαίνει αμέσως δηλώνει πρόθυμος να το λύσει.
Όλα αυτά πλέον έχουν ενταχτεί στο τοπικό φολκλόρ…
Κάποιοι ελάχιστοι νομίζουν ότι αυτά γίνονται στην σφαίρα του πραγματικού αλλά όχι δεν είναι έτσι ……
Είναι απλά σκηνές ενός έργου ….
Άλλοτε δραματικές όταν έχουμε και αθώα θύματα και άλλοτε κωμικές όταν δηλώνουν το μεγάλο τους ενδιαφέρον τοπικοί παράγοντες που είναι κατ εξοχήν υπεύθυνοι για αυτό το χάλι που ζούμε χρόνια τώρα.
Με πρωταγωνιστές που εναλλάσσονται κατά καιρούς αλλά που υπηρετούν με αξιοθαύμαστη συνέπεια το ίδιο σενάριο.
Ένα σενάριο που υπαγορεύεται στην ουσία από το πολιτικό σύστημα που τα τελευταία δέκα χρόνια βρήκε πρόσφορο έδαφος να κάνει οικονομία υποβαθμίζοντας την υγεία μας.
Είναι το ίδιο πολιτικό σύστημα που θυμήθηκε το Δημόσιο Σύστημα Υγείας όταν ενέσκηψε ο covid19 και το μόνο που έκανε ήταν συναυλίες και χειροκροτήματα.
Αν ο μη γένοιτο έχουμε και δεύτερο κύμα είναι σίγουρο θα κάνει πάλι το ίδιο.
Αυτό μόνο ξέρει να κάνει και εκεί εξαντλούνται οι όποιες καλές του προθέσεις.
Τώρα όσο για μας στην Ηλεία μην παίρνουμε σοβαρά ότι λένε οι δικοί μας καλλιτέχνες.
Είπαμε ένα έργο παίζουν και το παίζουν κατά τακτά χρονικά διαστήματα γιατί έχουν δει ότι έχει επιτυχία.
Ας αναγνωρίσουμε την προσπάθεια τους και όταν είναι σωστοί στον ρόλο τους να μην τσιγκουνευόμαστε στο χειροκρότημα….
ΥΓ: Δυστυχώς όλοι μας έχουμε μπει σε ένα φαύλο κύκλο …..
Χρόνια τώρα κάποιοι εννοούν να κάνουν ακριβώς τα ίδια και κάποιοι άλλοι να γράφουν ακριβώς τα ίδια.
Όσο καμία από τις δυο πλευρές δεν κάνει πίσω το ταξίδι θα συνεχίζεται….
