του Δημήτρη Θεοδωρόπουλου: Οι εξαρτήσεις στην Ηλεία και όχι μόνο…
του Δημήτρη Θεοδωρόπουλου,
προέδρου Φαρμακευτικού Συλλόγου Ηλείας
Οδεύουμε προς την 26ηΙουνίου που έχει καθιερωθεί σαν παγκόσμια ημέρα κατά των ναρκωτικών.
Άρχισαν λοιπόν τα αφιερώματα ως είθισται.
Ήδη την Κυριακή ξεκινήσαμε με ένα πρωτοσέλιδο και είναι σίγουρο ότι μέχρι την Παρασκευή τα ΜΜΕ θα δώσουν τα ρέστα τους όσον αφορά την ευαισθησία τους για το θέμα και για το πονοψύχι τους για την νεολαία.
Φορείς και κόμματα και αυτήν την φορά θα δώσουν το «αγωνιστικό» τους παρών.
Όλα τα ΜΜΕ θα γεμίσουν με τις δεκάρικες αναλύσεις τους ίδιες που κάνουν κάθε χρόνο και δεν θα παραλείψουν να κάνουν και τις μεγαλοφυείς προτάσεις – λύσεις αδιαφορώντας επιδεικτικά αν αυτές μέχρι σήμερα έχουν δώσει κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα
Βέβαια σε κάποιες περιπτώσεις δεν λείπουν και κάποια happening.
Κιόσκια, ομιλίες, συζητήσεις και μαλλί της γριάς…..
Βαρύγδουπες προσεγγίσεις του τύπου «η νεολαία δηλώνει και διαδηλώνει»
Και κάποιοι δηλώνουν εμφαντικά ότι όλα τα ναρκωτικά είναι απολύτως ίδια καπνίζοντας το τσιγάρο τους και πίνοντας την μπύρα τους.
Αλλά μην τα παίρνουμε όλα αυτά σοβαρά
Ο ρόλος όλων αυτών τελειώνει από την στιγμή που κάνουν τις δηλώσεις και τις προτάσεις τους και η ευθύνη μετά είναι της εκάστοτε κυβέρνησης που δεν τις εφαρμόζει ή που δεν τις εφαρμόζει σωστά.
Το έργο δυστυχώς το έχουμε ξαναδεί και θα το δούμε πολλές φορές ακόμη.
Και όπως όλα τα έργα που έχουν επιτυχία δεν υπάρχει λόγος να αλλαχτεί το παραμικρό.
Έτσι μετά από λίγες μέρες το θέμα θα ξεχαστεί όπως γίνεται κάθε χρόνο εκτός αν έχουμε κάποια έκτακτη παράσταση.
Αν δηλαδή στο ενδιάμεσο προκύψει κάποιο θύμα που συνήθως προκύπτει τότε το θέμα θα έλθει πάλι στην επικαιρότητα για μια άντε δυο μέρες με πρωτοσέλιδα των ΜΜΕ όπου ευχολόγια και κατάρες δένουν αρμονικά ….
Με όλα αυτά κάποιοι νομίζουν ότι αντιμετωπίζουν το πρόβλημα κλείνοντας κυριολεκτικά τα μάτια στην βασανιστική πραγματικότητα που έχουμε δίπλα μας κάθε μέρα.
Δυστυχώς πρέπει να το πάρουμε απόφαση ότι μερικά θέματα υπάρχουν χρόνια πολλά χρόνια δίπλα μας και κανείς δεν δίνει σημασία …
Βέβαια όποτε το θέμα των εξαρτήσεων έρχεται στην επιφάνεια πάντα επικεντρώνεται «βιαστικά» στo έργο των οργανισμών είτε του ΟΚΑΝΑ είτε του ΚΕΘΕΑ είτε κάποιου αντίστοιχου.
Αυτήν την λύση ξέρουμε αυτή εμπιστευόμαστε αυτήν προτείνουμε.
Αυτό στην ουσία μεταθέτει το πρόβλημα στο διηνεκές γιατί βάζει την λύση πριν καν από την ανάλυση του προβλήματος και αυτό δυστυχώς δεν συμβαίνει για πρώτη φορά.
Να το (ξανα)πούμε
Οι υπηρεσίες όποιες και αν είναι αυτές και οι αρμόδιοι φορείς που υποτίθεται ότι ασχολούνται με το πρόβλημα ας προσπαθήσουν πρώτα να το ψηλαφήσουν μακριά από ευχολόγια περί πρόληψης και «εύκολες» θεραπευτικές προσεγγίσεις.
Για ένα ήδη εγκατεστημένο πρόβλημα αυτής της σοβαρότητας δεν υπάρχει μόνο η πρόληψη στην οποία υποτίθεται ότι έχει δοθεί το κύριο βάρος
Το να «δει» κάποιος το πρόβλημα σε όλη του την έκταση δεν είναι καθόλου δύσκολο φτάνει να θέλει να το δει
Μια «επαφή» με τις οικογένειες που βιώνουν το πρόβλημα και που είναι κυριολεκτικά διαλυμένες είναι αρκετή.
Δεν θα ψάξουν πολύ να βρουν αυτές τις οικογένειες .
Δίπλα μας είναι απλά τώρα ο καθένας από την μεριά του κάνει ότι δεν τις βλέπει.
Και μη φοβούνται δεν θα μολυνθούν.
Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα καταλάβουν τι σημαίνει ένας εξηρτημένος τόσο για οικογένεια του όσον και για την κοινωνία γενικότερα.
Αφού λοιπόν πρώτα έχουν «δει» το πρόβλημα μετά μπορεί να προτείνουν ότι θέλουν.
Αλλά τότε εκ των πραγμάτων θα πρέπει να μας δικαιολογήσουν κατά πόσον αυτά που προτείνουν για λύσεις είναι όντως λύσεις πέρα από τα ευχολόγια περί πρόληψης…
